عاطفه (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

 عاطفه 

Atefeh

(شعر: از استاد محمديان كوخردى ) 

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد»  

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند.  

التماس دعاء خير 

التماس دعاء خير 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

 عاطفه 

Atefeh 

(شعر: از استاد محمديان كوخردى ) 

« صَبا» (۱) بَشوق دَر ایوان «رضا عَرَب» آمَدْ		که شوق بَردیدهٔ «عاطفه» چُو گُل دَر بهار آمَدْ
زِزُلف دیجُور(۲) «عاطفه» بَند سِیم سِه تار		چُو پَردَه‌های شَب تیرَه تار وُ مار آمَدْ
بَشَهر «تهران» نِشین شِکَستَه دِل بَرخیز		که باغ و بیشهٔ «کُوخِرد» شُکُوفَه زار آمَدْ
بَسان دُختَر چادُرنِشین صَحرایی		عَرُوس « بادیه»(۳) بَدامان کُوهسار آمَدْ
فِکَندَه چادُر مِشکین دَر چَمَن اِمروز		بَه بام «عاطفه» پَرَستُوی زَرنگار آمَدْ
گُشُودَه دَر «پارس باغ» سُفرَه رَنگارَنگ		شَراب و شهد دَرباغ و گُل بَیادِ یار آمَدْ
دِگَر بَحُجرَه بیایَد بُوی زُلف یارَم را		کِه با نَسیم سَحَر بُوی زُلف «عاطفه» آمَدْ
بزَن صَبوحی بَر کُوه وُ دَشت وصَحرا و دَمَن		غَزَل بخوان کَه بلبل بَه شاخسار آمَدْ
بِرَون خُرام «عاطفه» بَه لالَه زار اِمروز		کِه لالَه زار «کُوخِرد» پُر اَز گُلعَذار آمَدْ
خُجِستَه باد «کوخرد» باستان نُورُوز		کِه یادی ز «سیبه» بَیادِگار آمَدْ
صَبا بَه هَیئَت گُل «عاطفه» سَلامَت باد		بَیاد یار «عاطفه» چُون کوه اشکبار آمَدْ
کُنُون بَه «عاطفه و محمدیان» مُژدَه سَلامَت دِه		رَسید، وُ مَرهَم دِلهای داغْدار آمَدْ

 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

باتقدیم احترام، خواهرتان: 

• DR:Latifah
• دکتر: لطیفه 

http://sarzamineshaeran.blogfa.com/post-67.aspx

**********

پی نوشت‌ها:

• (۱) ـ صَبا: (باد صَبا) ، (نام‌های دیگر: باد بَرین، باد پیش) در اصطلاح قدیمیان بادی را می‌گویند که از سوی شمال شرقی بوزد. باد صبا را بادی صبحگاهی، بهاری و لطیف و خنک می‌دانستند.قدیمیان باور داشتند که آغازگاه این باد مطلع خوشه پروین است و پایانگاه آن صورت فلکی هفت اورنگ.در ادبیات فارسی، باد صبا باعث شکوفایی طبیعت می‌شود و عاشقان راز خود را با باد صبا می‌گویند.
• (۲) ـ دیجُور: : dayjur: ع سیاه ، تاریک (مداد شب).
• (۳) ـ بادیه: به معنی صحراست و به جایی اطلاق می‌شود که دشتی گسترده باشد و در آن چراگاه‌هاوآب‌های فراوانی برای دام و دامداران، و درختان بزرگ و سایه‌دار در آن وجود داشته باشد که صحراگردها و صحرانشینان در سایه آنها خود و دام‌هایشان را نگهدارند و ایل و عشایر در آن خیمه (یُرد) می‌زنند و زندگی می‌کنند. صحرا و بیابان وسیعی که در حاشیه کوه‌ها قرار داشته باشد، مانند بادیه سماوه در عراق و بادیه شامو بادیه نجد در شبه جزیره عربستان، که درآن علوفه و آب و چراگاه‌ها و چشمه‌های فراوانی وجود دارد.

 

• شعر از: محمد محمديان كوخردى.  

• تهران:

• آذر ماه سال ۱۳۵۵ شمسی.

 استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى  

  

منبع

• محمدیان، کوخردی، محمد (کوخرد سرزمین شاعران) ۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

«با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخرد  بیشتر آشنا شوید» 

 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی 

 

• شعر از: محمد محمديان كوخردى. 
• 

 

• بــیوگـرافی اســتاد مـــحمد محـــمدیان کــــوخـردی

 

آثار حاجی جعفر گّب (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

آثار حاجی جعفر گّب 

در

کوه بَستِ گِز

نِگاهی گَرم یَعنیْ دِلنَوازیم	***	زَبانی نَرم یَعنیْ چارَه سازیمْ
لِبی پُرخَندَه یَعنیْ آشِناییمْ	***	سَری أَفکَندَه یَعنیْ با وفاییمْ

************

آثار حاجی جعفر گّب 

(شعر: از استاد محمديان كوخردى ) 

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد»  

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند.  

التماس دعاء خير 

التماس دعاء خير 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

آثار حاجی جعفر گّب 

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

 

نِگاهی گَرم یَعنیْ دِلنَوازیم		زَبانی نَرم یَعنیْ چارَه سازیمْ
لِبی پُرخَندَه یَعنیْ آشِناییمْ		سَری أَفکَندَه یَعنیْ با وفاییمْ

*******

چُو فرهاد مِی‌رَویمْ بالای آن کوه		بُود گُلها شُکُفتِه روی آن کوه
رَویم بَستِ گِز و «آودُون گِردُو»		بود آثار جَدّم حَفر (۱) در کوه
بَه کُوهی کَرد «جَعفَر» راه آن رُوزْ		کِه آن را «بَستِ گِز» خوانیمْ اِمرُوزْ
بَر آن کوه کَمَرکَش رَفت چُون بادْ		کَمَر دَر بَست و زخم تیشه بُگشادْ
زدَعوی گاه جُستَن بادِلی شادْ		رَوان شُد «حاجی جعفر» از پی آب
پی صُنعَت کَمَر بَربَست چالاکْ		بَه ضَرب تیشه کَرد آن کوه را چاکْ
پَس آنگَه از سِنان تیشه تیز		تِراشید جَدوَلیْ مانَندْ دِهلیز
تبر و تیشه مِی‌زَد اَز پی گَنج		شُدَه آثار «جَعفَر» نقش بَر سَنگ
بَه تیشه جَدوَلیْ مُحکَم بَر آن سنگ		چنان بَر زَد کِه مانی نَقش اَرژَنگ
بَحُکم آن کِه سَنگی بُود خارا		بَسَختیْ رُوی آن سَنگ آشکارا
شَب روزی تَبَر زَد بادِلِ رَنج		کِه سازَد حَلقَه أی دَر قَلب آن سَنگ
چنان دَر صُنعَت آن حَلقَه پَرداختْ		کِه حلقهٔ دیگَری را مُشتَبه ساختْ
کِه آب جاری دَر آن باشَد چُوساقیْ		یَکی بشکَست و دیگَر ماند باقیْ
کِه آب از سَنگ آرد بَهر یاران		بَه فَصلِ خُشکی و آیام باران
چنان آب زُلالیْ شُد رَوانه		تُو گُفتیْ چَشمه أی أندَر مَیانه
چُوفارغ شُد از آن جَدوَل تِراشیْ		بَه پایَش دَر فِتاد از بیقراریْ
تِراشید باتَبَر نَقش و نِگاریْ		کِه مانَد بَعد از ایشان یادِگاریْ
خُداوَندا ببَخشا جّد أَجداد(۲)		بَه جَنات النَعیمْ رُوحَش بُکُن شاد
خُدایا «مُحَمَديان» از غَم برون کُنْ		نَصیبَش دَر بهشت جاودان کُنْ
زرَحمُت یک نَظرَ بَرحال ماکُنْ		بَه مَحشَر شافع ما مُصطَفیْ کُنْ
ببخشا والدین و جَدهایَم		تَمام خویشْ قوم و أقربایَمْ
سَلام بی شُمَر صَلَوات بی حَد		بَروح شاه دین یَعنیْ مُحَمَد

شعر از:♣ محمديان ♣  كوخردى

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

باتقدیم احترام، خواهرتان: 

• DR:Latifah
• دکتر: لطیفه 

http://sarzamineshaeran.blogfa.com/post-71.aspx

*********

پی نوشت‌ها:

• (۱) ـ حَفر: کَندَن (زمین ومانند آن) گَود کَردن، کاوش کَردن، حَفریات. حَفریه: حَفریات کُوه بَستِ گِز.
• (۲) ـ جّـد أَجـداد: جـد: پدر پدر، پدر مادر، پدر بزرگ. ج: أجداد. جَـدَم، وَ جَد همهٔ جعفریان در کــوخــرد:(حاجی جعفر گّپ رحمت الله عليه).

 

منبع

• محمدیان، کوخردی، محمد (وصف كوخرد) ۱. چاپ دوم، دبی: سال انتشار 1999 میلادی.  

 استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى  

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس 

«با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخرد  بیشتر آشنا شوید»  

 

   

 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی 

 

• شعر از: محمد محمديان كوخردى. 
• 

 

• بــیوگـرافی اســتاد مـــحمد محـــمدیان کــــوخـردی

 

وصف کوخرد (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

وصف کوخرد

(شعر: از استاد محمديان كوخردى ) 

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد»  

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند.  

التماس دعاء خير 

التماس دعاء خير 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

وصف کوخرد

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

وصف کوخرد

 

أی نُوبَهار عاشقان، داری خَبَر از «  کُوخِردِما »

                                           أی أز تو آبَستَن چَمَن، أی از تُو خَندان باغ‌ها

     أین دانَه‌های نازَنین، مَحبُوس ماندهِ دَر زَمین

                               دَرگُوش یک باران خُوش، تاحَی شود «  کُوخِردِما »

     گَرمُوی مَن چُون شیر شُد، از شوق کوخرد پیر شُد

                                               من آردَم و گندم نِیَم، چُون آمَدَم دَر آسِیا

     «گریند » و «نید» و «  چاله » را، گُلزار باغ عَالَمی

                                    «  عالی جلال » را دَرنِگَر ، چُون پانهی دَر بَند ما

     گُفتَند «عالی مَدبَکی» ، گُفتا رَویم «بَستِ پَچی»

                                       گُفتَم نه این وآن بجُوی، جُز دُوست خِلان باوَفا

     اِمرُوز گُویَم چُون کُنَم، راه سُوی «  آسو » راه کُنَم

                                          خواهی «  کُوِردانَم » بَری،آخِر نَگویی تاکُجا

     أز «چاه بَگیشی» می‌گذری، به « صالح‌آباد » می‌رسی

                             دیگر به «برکه حاج علی » ، آبَش خُنُک جاش با صَفا

     بسم الله أمشب بَرنَوی، سُوی « کنارزرد » می‌روی

                            دیگر به « چارون » می‌رسی، أی خوب شهر آرای ما

     کوه از غَمَش بشکافته، وادی «  گری أوه باد » نام یافته

                              دیگر به « خص » راه یافته، چُون پا نِهی در کوی ما

     اِمرُوز خَندان آمدی، چُون به « کم‌رضوان » آمدی

                                 زان پَس « پر احمد » روی، « تشتو » نِگَر أی باوفا

     گُفتَند یاری کم گری، گُفتَم « پرپاتنگ » روی

                                         گُفتا چه می‌خواهی زما، یحفظکم الله دائما

     با « کوه ناخ » ما همنشین، با «لاور علیا» یقین

                                             غائِب مَبادا صُورَتَت، یَکدَم زپیش چَشم ما

     تاما به سُوی «  بارو » رَویم، دیگر سُوی بربار رَویم

                       زان پَس به « بدمستان » رَویم، چُون هَست خیلی باصَفا

     خُودرا تَوَکُل کُن بُگُو، گَر می‌رَوی « تخت گرو »

                                           گُفت أی جانِ جانانِ مَن، اَهلاً وَسَهلاً مَرحَبا

     کُوه را زِغَم بشکافتهِ، «  وادی شمو » نام یافتهِ

                               یَک قَطرَه آبی چُون شَکَر، از «هِشنیز» این أَفضالَها

     زان پَس بَرِ کُوهِ دِگَر، نَظارَه کُن صَخرَه دِگَر

                                        نامَش بُدیِ «سَنگِ پاتیل» ، آنجا مُعَلَق سالَها

     أَی ساربان با قافِلهِ، رَفتی بَه کُوه با مَرحَلهِ

                                            أُشتُر بخوابان بَر چِتی ، چُون اُشتُری گُم کَردَه راه

     بانگ شُتُربان وجَرَس، می‌نَشنَود از پیش و پَس

                                         أَی بَس رَفیق و هَمسَفَر، آنجا کُنید یادیِ زِما

     «وادی دُومِیدخِی» می‌روی، بَر «دِلخِه آودُون» می‌رسی

                                            أَی کاروان أَی ساربان ، آنجا بمان بَهرِ صَلاة

     سُوی «گِری چَپان» رَوی، دیگَر به «زامِردان» رسی

                                             اَز وَحشَت آن وادی‌ها، دَرگُوش تُو آیَد صَدا

     بَس کَژدُم و مار و اَژدَها، در « تنگیرد » کَرده جاه

                                               صَبراً جَمیلاً أصدقاء، تا یَفعَل اَلله ما یَشاء

     أَی فِطنَه یِ رُوم وُ حَبَش، باقی بمانَد قَول خُوَش

                                            بَردُوستان وُ أَصدَقاء، هَردَم سَلامی نُو زِما

     أَریاحُکُم تُجلی اَلبَصَر ، ♣ محمديان ♣ کُم یُلقا اَلنَظَر

                                              اَلصَبرُ مِفتاحُ اَلفَرَج ، وَ الشُکرُ مِفتاح اَلرِضا

     اَلشَمسُ خَرّت وَالقَمَر ، نُسکاً مَعَ أِحدی عَشَر

                                         یا أَصدِقائی فی اَلبَشَر ، جُودُو بذِکری بالوَفاء

     فَرمُود رَب العالَمین ، باصابرانَم هَمنِشین

                                                 أَی هَمنشین صَابران، أَفرغِ عَلینا صَبرُنا

     چُون « وَصف کُوخِرد» دُوستان، پایان رسانید♣ محمديان ♣

                                           دَر رُوز آدینه بُدیِ، سادِس مِن الشَعبان ماه

     از بُوی مِسک وُ عُود وُرَش، هَردَم بیایَد بُوی خُوَش

                                              از ما هَزار عَطر وُسَلام، باشَد نِثار مُصطَفا

شعر از:♣ محمديان ♣  كوخردى

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

باتقدیم احترام، خواهرتان: 

• DR:Latifah
• دکتر: لطیفه 

http://www.sarzamineshaeran.blogfa.com/post-117.aspx

********

منبع

• محمدیان، کوخردی، محمد (وصف كوخرد) ۱. چاپ دوم، دبی: سال انتشار 1999 میلادی.  

 استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى  

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس 

«با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخرد بیشتر آشنا شوید»  

 

   

 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی 

• شعر از: محمد محمديان كوخردى. 
• 

• بــیوگـرافی اســتاد مـــحمد محـــمدیان کــــوخـردی

دل شکسته (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

دل شکسته 

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد» 

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند.  

التماس دعاء خير 

التماس دعاء خير 

 __________________________________________

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

دل شکسته 

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

دل شکسته 

بـنـال ای دِل کـه مَـن غـَم دارم اِمــروزْ		نـه دلسوز و نـه هَمـدَم دارم اِمــروزْ
دلــم زخـم اسـت از دسـت غـم اهـل		نه اهل، اهل است و من غم دارم اِمــروزْ
دلـم بـشکسـتـه است از دسـت مــادر		بــبــیــن آه دمـــــادم دارم اِمــروزْ
دگـــر از دسـت خــواهـــر و بـــرادر		غــم سـُـلــطـانِ عــالــَم دارم اِمــروزْ
نــه مــادر نــه بــرادر و نــه خــواهــر		همــه بـر مـن جـفا مـی دارن اِمــروزْ
پــــدر از دسـت بــدادم در جــوانــی		مـن امـروز بـی کس و تـنـهایــم اِمــروزْ
غـمـم چـون كوه ناخ  است ای خــدایــا		بمــژ گـان اشـک شَـبـنـَم دارم اِمــروزْ
جــهـان زنـــدان آزاده اسـت و لیـکـن		غـــم کُـل جــهـان مـن دارم اِمــروزْ
الا یـــا کـاروان ســــیـــر ایـــــام		چـه زود از مـا جـدا گشتی تـو اِمــروزْ
الا ای خــواهـــر جــانـیـم کُـجـایــی		تــو رفـتـی و مـن هـم تـنـهایـَم اِمــروزْ
بـــرفـت و آتـشی در سینه افـروخـت		دل  محمديان غـــم دارد اِمــروزْ
مــکـافــاتـش  بهشت جــاودان کــن		کـه غـمـگـیـن و بسی گـریـانـم اِمــروزْ
جـهان دردیسـت بـیـدرمــان و لیـکـن		مـنـم نـالان و مـن غمـگیـنـم اِمــروزْ
بـهـر دردی کـه در مـیـمـانـی ای دِل		تـــوسـل بــر خـدا مـی دارم اِمــروزْ
شـفا بخش دل مسکیـن تــو هستی		تـمـنـا از خـــدا مـــن دارم اِمــروزْ
خـــداونـــدا تــو آگـاهــی ز حــالــم		دَمــَم رفـت و همــه غــم دارم اِمــروزْ
دلم زخم است دلم زخم است دلم زخـم		نــدانـسـتـم کــه مــاتــم دارم اِمــروزْ
بــأمـیـدی کــه گُـل از نــو بــرویــد		که اهـل از ایـن میـان کـم دارم اِمــروزْ
غـم دل بـاکـه گـویـد ♣  محمديان ♣ را		نـه دلسوز و نـه هَمـدَم دارم اِمــروزْ

 

• شعر از: محمد محمديان كوخردى.  

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

باتقدیم احترام، خواهرتان: 

• DR:Latifah
• دکتر: لطیفه 

http://www.sarzamineshaeran.blogfa.com/post-76.aspx

 *******

 استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى 

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس

 

• روز جمعه ۲۱ تیر ۱۳۸۱ شمسی
• بـرابـربـا ۱۲/۷/۲۰۰۲ مـیــلادی

منبع

• محمدیان، کوخردی، محمد (کوخرد سرزمین شاعران) ۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.  

 با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخرد  بیشتر آشنا شوید»

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

   

 

 منبع:awayeseebah  

*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی

 

• شعر از: محمد محمديان كوخردى. 
• 

 

• بــیوگـرافی اســتاد مـــحمد محـــمدیان کــــوخـردی

 

اوه شیرینو (۱) (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

اوه شیرینو (۱)  

(پُشتخِه اَوه شِیرینُو ـ كوخرد) 

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد» 

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند. 

التماس دعاء خير  

التماس دعاء خير  

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

(پُشتخِه اَوه شِیرینُو ـ كوخرد)

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )  

پُشتخِه اَوه شِیرینُو ـ كوخرد)

     أی آب،  آب شِیرینُو ،  تُو  از  شَکَر شِیرین  تَری

                                      شَکَر خُوشُ و گُل هَم خُوشُ ، وَز هَردُو شِیرین تَر وَفاْ 

     تَا فَصل نُو بارش دِهَد ، پُشتخِه اَوه شِیرینُو رَنگین شَوَد

                                     وَرد  وُ  زُهُــور پـیـدا شَـوَد ،  شُد خــارَهَـا  گُلــزَارَهَــا

     آن آب حَـیـوان صَـفا ،  اَز  بَخشِش و فَضـل  خُـدا

                                     از  «بـرکَـهِ مُحَمَدیَانْ» ، از بـهـر لب عـطـشان (۲) مــا 

     آمَــد بَـهار ای عَـاشِـقان،  تـاگُـل کُنَد جَلـوَه گَـریْ 

                                     آمَــد صَـدای  بُـلبُــلان ،  بـاگُـل بُگُـفت  اَفسانَــه هَـــا 

     صَـد بُـلبُـل زیـبــا نـگَـر ،  بَرشَاخَـه هَـا نالان دِگَـر 

                                    پَـرپَـر زَنـان  شَادی کُـنان ، از صُبـح گـاه  تا شَام گــاه 

     طایر شُدِه بَرشَاخَه هَا ، مَستان شُدِه شَاد ورَهَا 

                                   چَـه چَـه زَنان آواز خان ، چُون  طوطیان  خُـوش صَـدا 

     گُل نیز بَه خَندَه آمَدِه ، بَر روی بُلبُل خُوش شُدِه 

                                  رَعَـنا و خُــوب و نـازَنـیـنْ ،  آواز  دِهَـد  اَکـنُـون  مَـــرا

     گُل کَرد بُلبُل را نِدا ، کَای صَد چُو مَن پیشت فِدا 

                              نالان شُدِه بَرشاخَه هَا ، چُون « قُمریان» (۳) خُوش  نَوا 

     هَم کُوه و صَحرا هَم تُویی ، هَم گُوهَر و دَریا تُویی 

                               هَمـچُــون بَـهـار  انَـدَر چَمَن ،  دَربَـرگ و دَر  گُلــزارَهَـــا 

     هَم کُوه و هَم صَحرا تُویی ، هَم گُل بُنِ زیبائی تُویی

                               هَمچُــون  کَنـاری  دَر بَــهـار ،  بَــر شَاخَــهِ  گُلــزارَهَـــا 

     بازسال نُو آغاز شَوَد ، بادهَای وَسمی مِی وَزَد 

                               بـاران رَحـمَـت مِـی بـارَد ،  شاداب گَــردَد   دَشت هَـــا 

     فَصل دگِر آغاز شَوَد ، پُشتخِه شِیرینُو پُرگُل شَوَد 

                              مُــرغـانِ کُــوهـی جُـملِـگِی ،  آیَـنـد بَـهـرهِ  دانَــه هَـــا 

     « کَوگ کَکَر» (۴) و «تیهو» (۵) دِگَر ، مُرغَان صَحرا سَر بَه سَر 

                              آواز خــوانـان  رُوز  وُ شَـبْ ،  بَـر شَاخَــهِٔ  أَشجَــارهــا (۶) 

     سیل رَوان انَدَر دَرَه ، سیلی دِگَر گُم کَردَه رَه 

                             بَـر « سَد بُـز»  آوُردَه رَه ،  مَـنـزل  بَـه  مَـنـزل  تـالَـقــا 

     سیل سِیاه شَب بَرَد ، بَه «آودُونِ گِردُو» رَسَد 

                            دِیگَر بَه « وادی بَستِ گِز» (۷) ،  بانَهـر گَشته  مُـلـتَـقا 

     رُوزی یَکی هَمراه شُد ، با «♣ محمديان ♣» اَندَر رَهی 

                        گُفتا: رَویم تا «بــِردُومُه» (۸) ، زان پَس «دُمَالهِ» (۹) باصَفا 

     گُفت: دَرجِهان هَر آدَمی ، باشَد فِدای یار خُود 

                      یــار یَـکـی  مَــوطِـن یَـکـی ،   «کـوخـرد»   اَنــــوار  بَــقـاء

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

باتقدیم احترام، خواهرتان: 

• DR:Latifah
• دکتر: لطیفه 

http://www.sarzamineshaeran.blogfa.com/post-95.aspx

 ******

 

نوشته قطعه شعرى در کاروان‌سرا ى اوه شيرينو ـ  كوخرد

بقلم: آقاى عبدالغفار عليرضايى

 

پی نوشت‌ها:  

• (۱) ـ اوه شیرینو: او شیرینو جائی بسیار زیبا وسر سبز در فصل زمستان و بهار ، وتمام آبادانی و وسایل آسایش در آنجا موجود است ابتداءً از: برکه (آب انبار) خانه، برکه و کاروانسرا ، چهارطاقی ، آبریزگاه، باغ، نخل خرما ، آشپزخانه، نمازگاه (جای نماز) و تمام وسایل مورد نیاز موجود است، به اضافه درختان سرسبز کوهستانی مانند: کنار ، « کِرت» ، سمر ، « کُور» و « سلم» وغیره.و نادر (مورد) و نخل و سایر درختان و گلهای بهاری این منطقه زیباتر نموده‌است. او شیرینو جایگاه و زمین کشت دیم (حاجی جعفر گَپ) است و درزمان بسیار قدیم در آن جا جو و گندم کشت می‌کردند. در پشتخه او شیرینو (پشتهٔ آب شیرین)، « تُرُشُه» ، کُمپـُر، « خیر» ، مِیل، و اکال بشکل غیر قابل تصور درست ویافت می‌شود.
• آب شیرینو محلی است باصفا که در جنوب سد بست گز و سد تاریخی کوخرد (سد بز) قرار دارد، دارای سه برکه ، یک کاروانسرا، یک اتاق ، سه سد ، سه چهارطاقی (چارتاخی) ، وهمچنین نخل‌هایی که از آب سد وآب برکه برای همیشه سبز ماندنشان استفاده می‌شود.اولین برکه که در بالای تپه قرار دارد برکه محمد محمدیان فرزند محمد حاج یوسف جعفر دومین برکه که در تپه سمت راست برکه محمد محمدیان قرار دارد برکه لطیفه وسومین برکه که در پایین تپه اصلی ودر کنار سد آب شیرینو قرار دارد برکه روضه می‌باشد. (منبع:وبلاگ کوخرد سرزمین من).
• (۲) ـ عطشان: مُفرَدُها (عَطَش) مُعَرَب فارسی بَمَعنای تشنگی ، آب از برکه برای رفع تشنگی ما.
• (۳) ـ قُمریان: (قُمری): پرنده  ای زیبا خوش آواز بطول ۲۷ سانتیمتر بابدنی نسبتاً لاغر ودم سیاه، باکناره‌های سفید که شاهپرهای آن رفته رفته از وسط به کنار کوتاهتر است. سطح پشتی قمری به رنگ خرمائی مایل به خاکی است که باپرهائی در وسط آنها سیاه می‌باشد، ودر کنار گردنش لکه‌ای مرکب از رگه‌های سفید وسیاه ورنگارنگ وگلو سینه اش تقریباً صورتی است. پرندهٔ نابالغ لکه‌های کنار گردن ناحیه گلو وسینه رنگ تقریباً صورتی ندارد. پرندهٔ قمری جفت جفت یا بصورت گله‌های کوچک دیده می‌شود. پرواز تند ومستقیم وحرکات بال آن با تکانهای شدید همراه است.
• (۴) ـ کَوگ کَکَر: کبک پرنده‌ای زیبا، آرام و وحشی است که در بسیاری از دشت‌ها، دامنه هاو کوهپایه هاپراکنده‌است. این پرنده در نواحی وسیعی از جهان پراکنده‌است.
• (۵) ـ تیهو: نام علمی: Ammoperdix griseogularis) نوعی کبک از راستهٔ ماکیان‌سانان (Galliformes)، تیرهٔ قرقاولان (Phasianidae) است. زیستگاه این پرنده از جنوب شرقی ترکیه، سوریه و عراق در غرب تا پاکستان و ایران در شرق امتداد می‌یابد. زیستگاهش در دامنه کوه‌ها و تپههای پر شیب و فراز کوهستانی باز و سنگلاخ و اطراف چشمه‌ها و در پشتخه‌های کوه زیر (کوخرد) و دره‌ها وشیب و فراز کوه‌ها دیده می‌شود، و در میان بوته‌ها و صخره لانه می‌سازد. مشخصات ۳۵ سانتیمتر پرنده‌ای با سطح پشتی خاکستری، گلویی نخودی رنگ بانوار حاشیه‌ای پهن وسیاه وبا راهراه عرضی وخیلی واضح پهلوها مشخص می‌شوند. منقار وپاهایش سرخ رنگ است. رنگ خرمائی شاهپرهای کناری دُمَش در پرواز نمایان می‌گردد. معمولاً جفت جفت یا بصورت دسته‌های کوچک دیده می‌شوند. اما در زمستان و فصل بهار بصورت گله‌های بزرگ هستند. هنگام خطر کمتر پرواز می‌کند وبیشتر به سوی سربالایی کوهستان می‌رود تا خود را از خطر دور سازد. در بهار وتابستان پرنده ای پر صدا است.
• (۶) ـ أَشجَارها: مُفرَد آن (شَجَر) درخت ، درختها، درختهای تنوه مند.
• (۷) ـ وادی بَستِ گِز: (دره بست گز) ، (نام محلی: درواه بست گز) نام دره‌ای است در جنوب کوخرد ، و از توابع بخش کوخرد شهرستان بستک استان هرمزگان ایران.در این دره آثار سدی باستانی از دوران بسیار دور بجا مانده‌است. آثار این سد تاریخی در ۲کیلومتری شمال سد تازه احداث سد بست گز واقع شده‌است.
• (۸) ـ بــِردُومُه: (تنب بردومه) واقع در مشرق روستای کوردان و در شمال (کوه پل تیر) کوه خآب.
• (۹) ـ دُمَالهِ: (تنب دُماله) واقع در جنوب کوه ناخ و در امتداد روستای گریند و روستای « صالح‌آباد» از طرف شمال، تفریحگاه بسیار زیبایی أست در فصل زمستان خیر (دمبل) می‌روید.

• شعر از: ♣ محمديان ♣ كوخردى.

• اوه شیرینو (کوخرد):

• ۲۳ دی ۱۳۷۱ خورشیدی .

منابع

• محمدیان، کوخردی، محمد (کوخرد سرزمین شاعران) ۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی
•  الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد. 

 استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى 

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس  

 با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخرد بیشتر آشنا شوید»

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

   

 

 منبع:awayeseebah

*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی 

كتابخانه شخصى محمديان دبى

دعوت به تفریح اوه شیرینو ـ کوخرد (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

دعوت به تفریح اوه شیرینو ـ کوخرد

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد» 

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند. 

التماس دعاء خير 

التماس دعاء خير 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

دعوت به تفریح اوه شیرینو ـ کوخرد

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

اوه شیرینو 

که عشق کوه وصحرا می‌پرستم		هوای «اوه شیرینو» (۱) دِل بُرد زِدَستَم
گل وسبزه به صحرا در دمیده		به «پشتخه شیرینو» بهمن قد کشیده
زبوی گل رود بلبل به خاری		به پایش در فتاد از بی قراری
گهرهای گلی بشکفت مدارا		گل و بلبل روند در رنج خارا
گهی بلبل زشوق گل ببالید		گهی بایاد هجرانش بنالید
بهشت آسا همه جا سبز گشتی		شده «پشتخه شیرینو» جون بهشتی
کنم آغاز وصف کوه و لمبیر		برای نوجوان، و برنا و پیر
بکردیم عزم صحرا بود پسینی(۲)		که بود آفتاب سره کوه چون نگینی
به سر آمد هوای ملک اجداد		که رحمت بر روان روح شان باد
بساخت سدی (۳) محکم از سنگ و صاروج		که آثارش هنوزا هست امروز
که آب در جدولش(۴) جاری چو ساقی		یکی بشکست ودیگر ماند باقی
چنان سَدی بُود مُحکَم وَ مُرَتـَبْ		خداوندا بیامُرزَد جَعفَر گّپْ (۵)
(که درسال هزار وسیصد ویک		ولی افسوس که سیل آن سد بشکست)
(هَنُوز ویران خُردَه تِکَه تِکَه		کِه آن سّد عَظیمْ، سیلاب بُردَه)
سراسر «دَشت شیرینو» سَبز ورُوشَنْ		شده «پشتخه شیرینو» همچو گلشن
بهنگامی که زد صبح بهاران		به آنجا می‌روند آن گلعذاران
بیا باهم رویم آب شیرینو		که مردم می‌روند آنجا ز هرسو
روان شد مرد چوپان شاد وخرسند		گله در «پشتخه شیرینو» شد پراکند
گله (۶) در دامن کوه راه گرفتند		از آنجا نیز ره صحرا گرفتند
به برکرده «شیرینو» گلهای خوشبو		بود نسرین و نیلوفر دیگر شبنبو
دگر هم بود بهار خوردنی را		خوش است روزی درآنجا ماندنی را
اَکال و خیر و کُمپُر بود فراوان		شیرینو می‌روی یابی به آسان
بروی گل چکیده شبنم صبح		زده آبی بروی عالم صبح
فرح بخش است هوای «آب شیرینو»		به تفریح می‌روند مردم زهرسو
کِنار برکه و آب زلالش		دگر سایه سجم (۷) وکاروانسرایش
سراسر خُرَمّی دیدم در آن دشت		فرخ بخش آن چه می‌دیدم درآن دشت
زیک سو صف کشیده رشته کوهی		به پای کوه درختان با شکوهی
سَلَم و سُمر و خُرما در سراسر		کشیده «نخل جّدَم» (۸) بر فلک سر
زیک سو چشمه‌های در تکاپو		روان چون نهر از این سو تابدانسو
بیا تایک شبی آنجا بمانیم		کتاب «وصف کوخرد» (۹) باهم بخوانیم
خوش است «دَشت شیرینو» در بهاران		در ایام بهار با گلعذاران
عجب نبود که پرنقش ونگار است		که اردوگاه ♣ محمديان ♣در بهار است
فرح بخش است فرح افزا شیرینو		هوای دِلکش آب شیرینو

• شعر از:  ♣ محمديان  ♣ کوخرى.  

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

باتقدیم احترام، خواهرتان: 

• DR:Latifah
• دکتر: لطیفه 

http://www.sarzamineshaeran.blogfa.com/post-134.aspx

*****

دعوت به تفریح اوه شیرینو ـ کوخرد 

 

استراحت‌گاه اوه شیرینو ـ کوخرد  

 

 

دَع اَلبَساتین مِنْ آسٍ وَتُفاحِ ****		وَاَقصِد اِلیْ اَلشَیخ مِن ذاتٍ اَلأَکیراحِ
مَنَـازل لـَـم اَزَل حِیناً اُلاِ زمُهَا ****		لـُزوُم عَـادٍ اِلیْ اَللَـذات رَواحِ

 

 

 

اوه شیرینو ـ کوخرد .. فصل بهار

 

استراحت‌گاه اوه شیرینو ـ کوخرد  

 

 

کاروانسرای اوه شيرينو ـ كوخرد

 

  

واحهٔ اوه شیرینو ـ کوخرد 

 

اوه شیرینو

(آب شیرینو) 

بیا باهم رویم آب شیرینو

****

که مردم می‌روند آنجا ز هرسو

 

• این قصیده به مناسبت مرور ۳ قرن وهندی از تأسیس سد تاریخی کوخرد (سَد بـُز) توسط حاجی جعفر گّپ، و همچنین اتمام سد تازه تأسیس به نام: «سد حاجی جعفر گّپ» در منطقهٔ اوه شیرینو، ودعوت مردم به تفریح اوه شیرینو این منطقهٔ جالب وکوهستانی (البته در فصل زمستان وبهار وبعد از باریدن باران موسمی)، سروده شده است، امیدوارم مورد پسند وذوق خوانندگان، بازدیدگنندگان ومهمانان عزیز قرار گیرد. آوه شیرینو در جنوب دهستان کوخرد و در کوه‌پایه رشتهٔ کوه زیر در بخش کوخرد در شهرستان بستک در جنوب غرب استان هرمزگان واقع است.   

 

بکردیم عزم صحرا بود پسینی

****

که بود آفتاب سره کوه چون نگینی

 

 

اوه شیرینو ـ کوخرد 

 

 

اوه شیرینو 

 

زُزُه (جوجه‌تیغی) ـ اوه شيرينو

 

سد حاجی جعفر گّپ ـ اوه شیرینو ـ کوخرد 

 

 

آودون ـ اوه شیرینو ـ کوخرد 

 

پی‌نوشت‌ها:

• (۱) ـ اوه شیرینو: (آب شیرین) نام منطقه‌ای است واقع در دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب غرب ایران. (تفریحگاه او شیرینو): او شیرینو جائی بسیار زیبا وسر سبز در فصل زمستان وبهار، وتمام آبادانی و وسایل آسایش در آنجا موجود است گرفته از: برکه آب انبار خانه،کاروانسرا، چهارطاقی، آبریزگاه، باغ، نخل خرما، آشپزخانه، نمازگاه و تمام وسایل مورد نیاز موجود است، به اضافه درختان سرسبز کوهی مانند: سمر، سلم، کور، کنار و نادر (مورد) و نخل و سایر درختان و گلهای بهاری این منطقه زیباتر نموده‌است. او شیرینو جایگاه و زمین کشت حاجی جعفر گَپ است و درزمان بسیار قدیم در آن جا جو و گندم کشت می‌کردند. در پشتخه او شیرینو (پشتهٔ آب شیرین)، تُرُشُه، کُمپـُر، خیر، مِیل، و اکال بشکل غیرقابل تصور درست می‌شود، مردم درآنجا روزی بخوشی وشادی به سر می‌برند. پشته اوه شیرینو در ۹ کیلومتری جنوب کوخرد واقع است. در کوه‌های اوه شیرینو واطراف آن عسل به فراوانی بدست می‌آید. محدوده او شیرینو: از شمال درواه بُست گز و سد سنگی ملاتی بست گز، از جنوب کوه بلند «کوه زیر» ونِرگ او شیرینو، از مغرب نِرگ بست کز، وازسمت مشرق به پشتخه دیوونی و پشتخه چتی محدود می‌گردد. نقاط پیرامون او شیرینو: «دُوبَند سُمرو»، چک شیرینو، نرگ او شیرینو، پشتخه خورموئی، پشتخه بست گز، پشتخه دیوونی، «گردنه اوه شیرینو»، دره بست گز، «نخلهای حاجی جعفر گپ»، «خُمخِه چهارتا»، «برکه حاجی رضا»، پشتخه دیوونی، سد سنگی-ملاتی بست گز، «برکه لطیفه»، «خمهٔ حاجی یوسف جعفر»، «برکه مَّدمُرتی»، آبدان شیرینو، آودون کنار (آبدان)، تال پلنگ، «چشمه او شیرینو»، راه صنخو، و پرمیان و پر بختیاری. پوشش گیاهی: «او شیرینو» دارای پوشش گیاهی وبوته ودرختان زیادی است، از جمله: «خید» و درخت «پُشکِر» و درخت «گنیس»، گز، تاغ، کُنار، کُور ،سَلَم، سمر، کِرت، کُوهِنگ و بنه. خارشتر، اسپند، کاروانکش، شور و چرخک است. در سراسر این پشته پوشش به صورت درختان خانواده سوزنی برگ، به ویژه تُرُشُه و کُمپُر و مِیَل، خَلِل و لشوه، نمایان می‌شود. در سراسر منطقه گیاهان خود رو شامل بهمن، دریمه، گیاهان تیره گندمیان، نعناییان و تیغ‌های «مادُه»، «جو جادُو»، شبنبوه ودیگر درختان زمستانی می‌روید و به وفور دیده می‌شود. مهم‌ترین محصولات این پشته‌ها در دوران قدیم از: غلات جو و گندم بوده‌است، هنوز آثاری از گاو آهن در کشتزارهای جو و گندم روی پشته دیده می‌شود.

• (۲  )ـ پسینی: آخرین، آخر، متأخر، بازپسین، واپسین. مؤخر، مابین ظهر وغرب وعصر، نماز پسین (نماز عصر). روز قیامت، یوم الآخر.

• (۳ )ـ سدی: سد بز: سد تاریخی کوخرد واقع در جنوب شرقی کوخرد و در مشرق تنب جلالی، از توابع بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان، ویکی از آثارهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران به شمار می‌آید. این سد توسط حاجی جَعفَر گّپ ساخته شده.

حاجی جعفر سَبز باشَـد یاد وی

****

آنکه بنمود «سَّـد بُـز» آباد وی

 

• حَاجی جَعفَر گَپ وسَاختَن سَد بُز در کوخرد

• (۴ )ـ جدولش: (جدول): روانه یا جریان آب (به انگلیسی: Stream) بدنه آبی‌ای جریان‌دار ست که توسط بستر روانه و نیز کرانه‌های روانه محدود شده‌است. با توجه به محل کاربرد و بعضی ویژگی‌های قطعی، روانه ممکن‌است با عنوان‌های انشعاب رودخانه، جویبار، نهر، آب‌راه‌های‌کوچک و یا بزرگ، رود، رودخانه، آب آسیاب، بایو و آب‌رو به‌کاربرود. روانه‌ها یا (جدولها) به عنوان مجرایی در چرخه آب، ابزاری در تغذیه آب‌های زیرزمینی و دالانی برای مهاجرت و نقل مکان ماهی‌ها و دیگر حیات وحش اهمیت دارند.

• (۵ )ـ جَعفَر گّپْ: وی: حاجی جَعفَر گّپ بن محمد بن احمد آل جعفر. کُنیَتْ ویْ: (أبُوالمُجَاهِد) أست. ایشان جَد چَهارُم مُحَمَد مُحَمَدِیان می‌باشند.

• (۶ )ـ گله: گروهی از چارپایان، از جمله گوسفند، گاو، بز، شتر، اسب، خر، استر، آهو و غیره که با هم زندگی یا حرکت کنند گَلّه یا رمه گفته می‌شود. گله معمولاً جمع چند حشم است. به پرورش گله‌ها از سوی انسان به منظور استفاده اقتصادی، گله‌داری گفته می‌شود. گله‌داری در ایران به طور عمده توسط عشایر کوچ‌رو صورت می‌گیرد اما روستاییان و عشایر یکجانشین هم دارای گله هستند.

• (۷ )ـ سجم: نام گونه‌ای تخت حصیرپوش است که در دهستان کوخرد شهرستان بستک در غرب استانهرمزگان در جنوب ایران استفاده می‌شود. مکان اساسی در شبهای تابستانی: سجم گاه مانند کپر می‌باشد و سقفی نیز دارد اما در کل کمی کوچک‌تر از کپر است. سجم یا (منامه) برای خوابیدن در شب تابستانی به روی آن، دارای سقف می‌باشد که سقف آن نیز از تَنهِ کُنده نخل که به لهجه محلی (مُواه) می‌نامند درست می‌شود. در زمان قدیم مردم روستاهای هرمزگان همچون روستاهای بخش کوخرد به پشت رودخانه‌ها که نخلستان بود می‌رفتند و مدت سه ماه فصل تابستان و گرما را در آنجا می‌گذراندند، و پس از سپری شدن تابستان به ولایت خود بر می‌گشتند. ازاینرو ناچار بودند دامهای محلی خود نیز همراه ببرند و چون اکثر موقع‌ها شبها را در صحرا و بیابان به سر می‌بردند نیاز به مکان و جایی برای حفاظت دامهای خود داشتند که از حمله گرگها و شغالها در امان باشند، بنابراین از شاخهای درخت خاردار مانند سُمر و سَلمَ و کُنار و همچنین شاخه‌های نخل برای ساخت مکان امنی برای دامهای خود بهره می‌گرفتند. دامدارانی که در حاشیه روستاها و شهرها ساکن هستند به علت داشتن دام و وجود علوفه، بیشتر وقت خود را در صحرا می‌گذرانند. مردمان بادیه نشین با امکانات اندک خود از کپر و سجم و پاگه وابزارهای دیگر مربوط به نخل استفاده لازم می‌نمایند.

• (۸ )ـ نخل جّدَم: نخلی از نخلهای که حاجی جَعفَر گّپ در درهٔ اوه شیرینو کاشته بودند وتا امروز باقی مانده است، این نخل از نوع پیبا Piba است که خرمای بسیار مرغوبی دارد، در کوخرد این نوع از نخل خرما (پیبا Piba) در کوخرد شهرت فراوانی دارد وخرمایش زرد رنگ وشیشه‌ای است.

• (۹ ) ـ وصف کوخرد: (کتاب وصف کوخرد) توسط محمد محمدیان به رشته تحریر درآمده‌است. محتوای کتاب دربارهٔ تاریخ کوخرد و مناطق مختلف آن بخش است. این کتاب نثری فنی و مصنوع دارد و در آن از واژه‌های عربی بسیاری استفاده شده‌است.
• کتاب وصف کوخرد  

جستارهای وابسته

• سد حاجی جعفر گّب ـ کوخرد
• سَد بـُز در ویکی‌پدیای انگلیسی
• سَد بـُز در ویکیپیدیای عـربی
• سَد بـُز در ویکی‌پدیای فارسی
• سد حاجی جعفر گّب در ویکیپیدیای عربی

• شعر از: محمد محمديان كوخردى.

• « دبی»:

• ۳ ژانویهٔ ۲۰۱۵ میلادی.

 

 

برکه محمديان ـ اوه شیرینو ـ کوخرد 

 

 

 

 

سد حاجی جعفر گّپ ـ اوه شیرینو ـ کوخرد 

 

 

استراحت‌گاه اوه شیرینو ـ کوخرد  

نماز ظهر (بركه محمديان) 

 

 

(نمازگه) نمازگاه

استراحت‌گاه اوه شیرینو ـ کوخرد  

 

تفریحگاه ــ كوخرد

منابع

• محمدیان، کوخردی، محمد، (شهرستان بستک و بخش کوخرد) ، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
• محمدیان، کوخردی، محمد (کوخرد سرزمین شاعران) ۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.۵ میلادی.
• الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.
• محمدیان، کوخری، محمد، “ (به یاد کوخرد) “، ج۱. ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی Mohammed Kookherdi Mohammadyan (2003), Beyade Kookherd, third edition:  

استراحت‌گاه برکه مرحومه: روضه حسن ـ اوه شیرینو ـ کوخرد   

_________________________________________

 

 استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى   

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

«با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخرد بیشتر آشنا شوید»

  

   

 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی

زین اللیالی (مُلکِ اَجَدادْ) (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

زین اللیالی (مُلکِ اَجَدادْ)

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد» 

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند.  

التماس دعاء خير 

التماس دعاء خير 

 __________________________________________

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

زین اللیالی (مُلکِ اَجَدادْ)

(شعر: از استاد محمديان كوخردى ) 

سَلام اَلله یازین اَللَیالیْ		عَلی مُلک اَلجُدُود وَ اَلمَعالیْ
عَلی اَطلال (سيبه) (۱) وُ مَن عَلَیهاْ		وَداری بالوَفاْءُ وَ اَلتَوالیْ
نَمی بینَمْ زِ  سيبه  (۲) هِیچْ بَرجاْ		بَغَیرْ اَز شْالدَهْا تَحتَ اَلرِمْالیْ
شُمُوخْ أَطَلالِ  "حمام سيبه"   (۳)		سَیذُکِرُناْ بأَیْامِ اَلخَوالیْ
بأَنَ قَوْماً کَانَ یَوْمًا		صَنَعُواْ مَجْداً لِیَبقیْ فِی العَلالیْ
شُمُوخَ اَلتِلالِ اَلمُحِیْطَ بهَاْ		کَأَوتَادِ اَلسَلاسِلْ  مِنَ الجباليل
بَهَر مَنزِلْ ( بنفشه) رُویْ آرَدْ		بحِفْظْ اَللهَ ، وَحِفْظْ لایَزالیْ
رَفیقْانْ عَهدْ صُحبَت ناشِکَستَندْ		کِه گُویی نَبوَدَتّ فِی کُلْ بْالیْ
رَفیْقانْ قَدرْ هَمدیگَر بدانیدْ		سَقاْکَ اَللهُ مِن مْاءِ اَلزُلاْلیْ
دُعاْ گُویْ شُماْ هَمْ تا قِیاْمَتْ		وِاَدعُوا ، باِلتَوافُقْ وَاَلتَوْالیْ
خُدایاْ سَهلُ گَردانْ اَمرْ ایشانْ		سَلیمیْ مُنذُ حَلّتْ بالمجالیْ
وِصْالِ دُوسْتانْ رُوزیِ مْانیسْت		مَنَم غَمگینْ بَسیْ، آشُفتَه حْالیْ
کُجْا یابَمْ وِصَالِ وَصلُ خُوبانْ		وَ داریْ بالوَفاءْ وَ الشَوقُ غْالیْ
جَوانیْ باز مِی آرَدْ بَیادمْ		اِلیْ رُکبانُکُمْ هَلْ مِن سُؤالیْ
فَحُبُکْ مُونِسیْ فِی کُلْ حِینٍْ		وَ وَصلُکْ راحَتیْ فِی کُلِ حالیْ
ز عِشقَشْ یَک جَمالِ دیگَر اَفزَودْ		بَه زیبَاییْ دُو چَشْمَانْ اَلغَزالیْ
کُجْا یابَمْ وِصْال چُونْ تُو یاریْ		بَشَبْ وَصْلِْ تُو آفاقٌ اَلوِصْالیْ
سَلام چُون بُوی عَطَرّ آشِناْئیْ		نِگَهدارَش بحِفظِ لایَزالیْ
بَر آن شاعِر خُوشْ طَبعْ آفَرْینْ بادْ		کِه عُمرَشْ باد دُو صَد ساْلِ جَلالیْ
خُداوَندا ( ♣  محمديان ♣) را غَرَضْ نیستْ		وَذِکرُکْ مُونِسیْ فیْ کُلِ حْالیْ
اگَرْ خواهیْ بدانیْ ثَبتِ رُوزَشْ		بَه بیسْتُ وُ هَشْت اَز  شهر هلالي

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

باتقدیم احترام، خواهرتان: 

• DR:Latifah
• دکتر: لطیفه 

http://www.sarzamineshaeran.blogfa.com/post-74.aspx

 ****

پی نوشت‌ها:

• (۱) ـ سیبه: نام قدیم کوخرد بوده أست. یا سیبا واژه‌ای مهجور در فارسی است به معنی شهر دارای حصار و بارو. این واژه به قولی از زبان ترکی آمده شهرسیبه همچنین نام قدیم دهستان کوخرد در بخش کوخردشهرستان بستک استان هرمزگان ایران است. پیشینه تاریخ این سیبه قدیم را پنج هزار سال دانسته‌اند. درکوخرد دژ بزرگی به نام قلعه سیبه وجود داشته. همچنین نام گرمابه‌ای در کوخرد حمام سیبه بوده و نام درختکهنسالی در آنجا «گز سیبه» نام داشته‌است.

• (۲) ـ شهر باستانی سیبه: شهرسیبه (کوخرد) یکی از شهرهای باستانی شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده‌است. این شهر تاریخی (ساسانی) در بخش کوخرد واقع می‌باشد.بخشی از این شهر تاریخی در حال حاضر زیر دهستان کنونی «کوخرد» مدفون است و روی بخش دیگری از آن گورستان، این دهستان قرار گرفته‌است. باستان‌شناسان از آن به عنوان شهر فراموش شده ساسانیان یاد می‌کنند.وسعت شهر باستانی سیبه از جانب باستان‌شناسان به ۴۰ هکتار تخمین شده‌است.

سرزمین کوخرد که در زمان زرتشتی بنام «شهرسیبه» معروف بوده‌است بیش از پنج هزار سال قبل از اسلام تاریخ دارد و سرزمینی آباد و پر رونق بوده‌است. سرزمینی که مسکن قومی بزرگ مانند قوم «سیبه» بوده‌است بی شک آنقدر بزرگ وانبوه وپرجمعیت بوده که نه تنها مردم دردامنه ارتفاعات کوهستانی و دشتهای معتدل شمالی و جنوبی آن زندگی می‌کرده‌اند، بلکه جبر طبیعت و مقتضیات جغرافیائی آنهارا به نقات مختلف و اطراف «[[شهرسیبه]ی» پراکنده ساخته ودرکوه و دشت و بیابان و دره و صحرا وبر فراز کوه‌های بلند زندگانی می‌نموده‌اند. روایت است که مردم «شهرسیبه» گبر،زرتشتی ، و ارمنی بوده‌اند. البته آثار زیادی از آنها تا به حال برجای مانده‌است. در زیر ده جنوب دهستان فعلی کوخرد یک درخت کُور بزرگ وجود دارد که به «کُوِر ارمنی» پیش مردم کوخرد معروف است.

• (۳) حَمْامْ سِْیبَه: نام گرمابه‌ای تاریخی در روستای کوخرد (مرکز بخش کوخرد) از توابع بستک واقع در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان، از آثارهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوبایران است.

پیشینه این گرمابه به پیش از اسلام برمی‌گردد و بدست مردم بومی زرتشتی (گبرها)ساخته شده‌است. این بنای تاریخی به دوره ساسانیان بر می‌گردد.

•  

 استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى 

 

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس

 

سروده در شهر:

• دبی: ۲۸ ماه صفر ۱۴۳۳ هجری قمری.

 

• برابر با: ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۱۲ میلادی.

منبع

• محمدیان، کوخردی، محمد (کوخرد سرزمین شاعران) ۲. چاپ اول،  

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

«با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخرد بیشتر آشنا شوید»  

   

 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی