اوه شیرینو (۱) (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

اوه شیرینو (۱)

(پُشتخِه اَوه شِیرینُو ـ كوخرد)

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد»

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند.

التماس دعاء خير

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

(پُشتخِه اَوه شِیرینُو ـ كوخرد)

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

پُشتخِه اَوه شِیرینُو ـ كوخرد)

أی آب، آب شِیرینُو ، تُو از شَکَر شِیرین تَری

شَکَر خُوشُ و گُل هَم خُوشُ ، وَز هَردُو شِیرین تَر وَفاْ

تَا فَصل نُو بارش دِهَد ، پُشتخِه اَوه شِیرینُو رَنگین شَوَد

وَرد وُ زُهُــور پـیـدا شَـوَد ، شُد خــارَهَـا گُلــزَارَهَــا

آن آب حَـیـوان صَـفا ، اَز بَخشِش و فَضـل خُـدا

از «بـرکَـهِ مُحَمَدیَانْ» ، از بـهـر لب عـطـشان (۲) مــا

آمَــد بَـهار ای عَـاشِـقان، تـاگُـل کُنَد جَلـوَه گَـریْ

آمَــد صَـدای بُـلبُــلان ، بـاگُـل بُگُـفت اَفسانَــه هَـــا

صَـد بُـلبُـل زیـبــا نـگَـر ، بَرشَاخَـه هَـا نالان دِگَـر

پَـرپَـر زَنـان شَادی کُـنان ، از صُبـح گـاه تا شَام گــاه

طایر شُدِه بَرشَاخَه هَا ، مَستان شُدِه شَاد ورَهَا

چَـه چَـه زَنان آواز خان ، چُون طوطیان خُـوش صَـدا

گُل نیز بَه خَندَه آمَدِه ، بَر روی بُلبُل خُوش شُدِه

رَعَـنا و خُــوب و نـازَنـیـنْ ، آواز دِهَـد اَکـنُـون مَـــرا

گُل کَرد بُلبُل را نِدا ، کَای صَد چُو مَن پیشت فِدا

نالان شُدِه بَرشاخَه هَا ، چُون « قُمریان» (۳) خُوش نَوا

هَم کُوه و صَحرا هَم تُویی ، هَم گُوهَر و دَریا تُویی

هَمـچُــون بَـهـار انَـدَر چَمَن ، دَربَـرگ و دَر گُلــزارَهَـــا

هَم کُوه و هَم صَحرا تُویی ، هَم گُل بُنِ زیبائی تُویی

هَمچُــون کَنـاری دَر بَــهـار ، بَــر شَاخَــهِ گُلــزارَهَـــا

بازسال نُو آغاز شَوَد ، بادهَای وَسمی مِی وَزَد

بـاران رَحـمَـت مِـی بـارَد ، شاداب گَــردَد دَشت هَـــا

فَصل دگِر آغاز شَوَد ، پُشتخِه شِیرینُو پُرگُل شَوَد

مُــرغـانِ کُــوهـی جُـملِـگِی ، آیَـنـد بَـهـرهِ دانَــه هَـــا

« کَوگ کَکَر» (۴) و «تیهو» (۵) دِگَر ، مُرغَان صَحرا سَر بَه سَر

آواز خــوانـان رُوز وُ شَـبْ ، بَـر شَاخَــهِٔ أَشجَــارهــا (۶)

سیل رَوان انَدَر دَرَه ، سیلی دِگَر گُم کَردَه رَه

بَـر « سَد بُـز» آوُردَه رَه ، مَـنـزل بَـه مَـنـزل تـالَـقــا

سیل سِیاه شَب بَرَد ، بَه «آودُونِ گِردُو» رَسَد

دِیگَر بَه « وادی بَستِ گِز» (۷) ، بانَهـر گَشته مُـلـتَـقا

رُوزی یَکی هَمراه شُد ، با «♣ محمديان ♣» اَندَر رَهی

گُفتا: رَویم تا «بــِردُومُه» (۸) ، زان پَس «دُمَالهِ» (۹) باصَفا

گُفت: دَرجِهان هَر آدَمی ، باشَد فِدای یار خُود

یــار یَـکـی مَــوطِـن یَـکـی ، «کـوخـرد» اَنــــوار بَــقـاء

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

باتقدیم احترام، خواهرتان:

DR:Latifah
دکتر: لطیفه

http://www.sarzamineshaeran.blogfa.com/post-95.aspx

******

نوشته قطعه شعرى در کاروان‌سرا ى اوه شيرينو ـ كوخرد

بقلم: آقاى عبدالغفار عليرضايى

پی نوشت‌ها:

(۱) ـ اوه شیرینو: او شیرینو جائی بسیار زیبا وسر سبز در فصل زمستان و بهار ، وتمام آبادانی و وسایل آسایش در آنجا موجود است ابتداءً از: برکه (آب انبار) خانه، برکه و کاروانسرا ، چهارطاقی ، آبریزگاه، باغ، نخل خرما ، آشپزخانه، نمازگاه (جای نماز) و تمام وسایل مورد نیاز موجود است، به اضافه درختان سرسبز کوهستانی مانند: کنار ، « کِرت» ، سمر ، « کُور» و « سلم» وغیره.و نادر (مورد) و نخل و سایر درختان و گلهای بهاری این منطقه زیباتر نموده‌است. او شیرینو جایگاه و زمین کشت دیم (حاجی جعفر گَپ) است و درزمان بسیار قدیم در آن جا جو و گندم کشت می‌کردند. در پشتخه او شیرینو (پشتهٔ آب شیرین)، « تُرُشُه» ، کُمپـُر، « خیر» ، مِیل، و اکال بشکل غیر قابل تصور درست ویافت می‌شود.
آب شیرینو محلی است باصفا که در جنوب سد بست گز و سد تاریخی کوخرد (سد بز) قرار دارد، دارای سه برکه ، یک کاروانسرا، یک اتاق ، سه سد ، سه چهارطاقی (چارتاخی) ، وهمچنین نخل‌هایی که از آب سد وآب برکه برای همیشه سبز ماندنشان استفاده می‌شود.اولین برکه که در بالای تپه قرار دارد برکه محمد محمدیان فرزند محمد حاج یوسف جعفر دومین برکه که در تپه سمت راست برکه محمد محمدیان قرار دارد برکه لطیفه وسومین برکه که در پایین تپه اصلی ودر کنار سد آب شیرینو قرار دارد برکه روضه می‌باشد. (منبع:وبلاگ کوخرد سرزمین من).
(۲) ـ عطشان: مُفرَدُها (عَطَش) مُعَرَب فارسی بَمَعنای تشنگی ، آب از برکه برای رفع تشنگی ما.
(۳) ـ قُمریان: (قُمری): پرنده ای زیبا خوش آواز بطول ۲۷ سانتیمتر بابدنی نسبتاً لاغر ودم سیاه، باکناره‌های سفید که شاهپرهای آن رفته رفته از وسط به کنار کوتاهتر است. سطح پشتی قمری به رنگ خرمائی مایل به خاکی است که باپرهائی در وسط آنها سیاه می‌باشد، ودر کنار گردنش لکه‌ای مرکب از رگه‌های سفید وسیاه ورنگارنگ وگلو سینه اش تقریباً صورتی است. پرندهٔ نابالغ لکه‌های کنار گردن ناحیه گلو وسینه رنگ تقریباً صورتی ندارد. پرندهٔ قمری جفت جفت یا بصورت گله‌های کوچک دیده می‌شود. پرواز تند ومستقیم وحرکات بال آن با تکانهای شدید همراه است.
(۴) ـ کَوگ کَکَر: کبک پرنده‌ای زیبا، آرام و وحشی است که در بسیاری از دشت‌ها، دامنه هاو کوهپایه هاپراکنده‌است. این پرنده در نواحی وسیعی از جهان پراکنده‌است.
(۵) ـ تیهو: نام علمی: Ammoperdix griseogularis) نوعی کبک از راستهٔ ماکیان‌سانان (Galliformes)، تیرهٔ قرقاولان (Phasianidae) است. زیستگاه این پرنده از جنوب شرقی ترکیه، سوریه و عراق در غرب تا پاکستان و ایران در شرق امتداد می‌یابد. زیستگاهش در دامنه کوه‌ها و تپههای پر شیب و فراز کوهستانی باز و سنگلاخ و اطراف چشمه‌ها و در پشتخه‌های کوه زیر (کوخرد) و دره‌ها وشیب و فراز کوه‌ها دیده می‌شود، و در میان بوته‌ها و صخره لانه می‌سازد. مشخصات ۳۵ سانتیمتر پرنده‌ای با سطح پشتی خاکستری، گلویی نخودی رنگ بانوار حاشیه‌ای پهن وسیاه وبا راهراه عرضی وخیلی واضح پهلوها مشخص می‌شوند. منقار وپاهایش سرخ رنگ است. رنگ خرمائی شاهپرهای کناری دُمَش در پرواز نمایان می‌گردد. معمولاً جفت جفت یا بصورت دسته‌های کوچک دیده می‌شوند. اما در زمستان و فصل بهار بصورت گله‌های بزرگ هستند. هنگام خطر کمتر پرواز می‌کند وبیشتر به سوی سربالایی کوهستان می‌رود تا خود را از خطر دور سازد. در بهار وتابستان پرنده ای پر صدا است.
(۶) ـ أَشجَارها: مُفرَد آن (شَجَر) درخت ، درختها، درختهای تنوه مند.
(۷) ـ وادی بَستِ گِز: (دره بست گز) ، (نام محلی: درواه بست گز) نام دره‌ای است در جنوب کوخرد ، و از توابع بخش کوخرد شهرستان بستک استان هرمزگان ایران.در این دره آثار سدی باستانی از دوران بسیار دور بجا مانده‌است. آثار این سد تاریخی در ۲کیلومتری شمال سد تازه احداث سد بست گز واقع شده‌است.
(۸) ـ بــِردُومُه: (تنب بردومه) واقع در مشرق روستای کوردان و در شمال (کوه پل تیر) کوه خآب.
(۹) ـ دُمَالهِ: (تنب دُماله) واقع در جنوب کوه ناخ و در امتداد روستای گریند و روستای « صالح‌آباد» از طرف شمال، تفریحگاه بسیار زیبایی أست در فصل زمستان خیر (دمبل) می‌روید.

شعر از: ♣ محمديان ♣ كوخردى.

اوه شیرینو (کوخرد):

۲۳ دی ۱۳۷۱ خورشیدی .

منابع

محمدیان، کوخردی، محمد (کوخرد سرزمین شاعران) ۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی
الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.

استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس

با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخرد بیشتر آشنا شوید»

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ