آثار حاجی جعفر گّب (شعرى از استاد محمديان كوخردى )

آثار حاجی جعفر گّب

در

کوه بَستِ گِز

نِگاهی گَرم یَعنیْ دِلنَوازیم	*******	زَبانی نَرم یَعنیْ چارَه سازیمْ
لِبی پُرخَندَه یَعنیْ آشِناییمْ	*******	سَری أَفکَندَه یَعنیْ با وفاییمْ

************

آثار حاجی جعفر گّب

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد»

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم ، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند.

التماس دعاء خير

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*از سرى أشعار شاعر:محمدمحمديان كوخردى.

آثار حاجی جعفر گّب

(شعر: از استاد محمديان كوخردى )

نِگاهی گَرم یَعنیْ دِلنَوازیم		زَبانی نَرم یَعنیْ چارَه سازیمْ
لِبی پُرخَندَه یَعنیْ آشِناییمْ		سَری أَفکَندَه یَعنیْ با وفاییمْ

*******

چُو فرهاد مِی‌رَویمْ بالای آن کوه		بُود گُلها شُکُفتِه روی آن کوه
رَویم بَستِ گِز و «آودُون گِردُو»		بود آثار جَدّم حَفر (۱) در کوه
بَه کُوهی کَرد «جَعفَر» راه آن رُوزْ		کِه آن را «بَستِ گِز» خوانیمْ اِمرُوزْ
بَر آن کوه کَمَرکَش رَفت چُون بادْ		کَمَر دَر بَست و زخم تیشه بُگشادْ
زدَعوی گاه جُستَن بادِلی شادْ		رَوان شُد «حاجی جعفر» از پی آب
پی صُنعَت کَمَر بَربَست چالاکْ		بَه ضَرب تیشه کَرد آن کوه را چاکْ
پَس آنگَه از سِنان تیشه تیز		تِراشید جَدوَلیْ مانَندْ دِهلیز
تبر و تیشه مِی‌زَد اَز پی گَنج		شُدَه آثار «جَعفَر» نقش بَر سَنگ
بَه تیشه جَدوَلیْ مُحکَم بَر آن سنگ		چنان بَر زَد کِه مانی نَقش اَرژَنگ
بَحُکم آن کِه سَنگی بُود خارا		بَسَختیْ رُوی آن سَنگ آشکارا
شَب روزی تَبَر زَد بادِلِ رَنج		کِه سازَد حَلقَه أی دَر قَلب آن سَنگ
چنان دَر صُنعَت آن حَلقَه پَرداختْ		کِه حلقهٔ دیگَری را مُشتَبه ساختْ
کِه آب جاری دَر آن باشَد چُوساقیْ		یَکی بشکَست و دیگَر ماند باقیْ
کِه آب از سَنگ آرد بَهر یاران		بَه فَصلِ خُشکی و آیام باران
چنان آب زُلالیْ شُد رَوانه		تُو گُفتیْ چَشمه أی أندَر مَیانه
چُوفارغ شُد از آن جَدوَل تِراشیْ		بَه پایَش دَر فِتاد از بیقراریْ
تِراشید باتَبَر نَقش و نِگاریْ		کِه مانَد بَعد از ایشان یادِگاریْ
خُداوَندا ببَخشا جّد أَجداد(۲)		بَه جَنات النَعیمْ رُوحَش بُکُن شاد
خُدایا «مُحَمَديان» از غَم برون کُنْ		نَصیبَش دَر بهشت جاودان کُنْ
زرَحمُت یک نَظرَ بَرحال ماکُنْ		بَه مَحشَر شافع ما مُصطَفیْ کُنْ
ببخشا والدین و جَدهایَم		تَمام خویشْ قوم و أقربایَمْ
سَلام بی شُمَر صَلَوات بی حَد		بَروح شاه دین یَعنیْ مُحَمَد

شعر از:♣ محمديان ♣ كوخردى

باتقدیم احترام، خواهرتان:

DR:Latifah
دکتر: لطیفه

http://sarzamineshaeran.blogfa.com/post-71.aspx

*********

پی نوشت‌ها:

(۱) ـ حَفر: کَندَن (زمین ومانند آن) گَود کَردن، کاوش کَردن، حَفریات. حَفریه: حَفریات کُوه بَستِ گِز.
(۲) ـ جّـد أَجـداد: جـد: پدر پدر، پدر مادر، پدر بزرگ. ج: أجداد. جَـدَم، وَ جَد همهٔ جعفریان در کــوخــرد:(حاجی جعفر گّپ رحمت الله عليه).

منبع