آوای سيبه

أولین دبستان و أولین آموزگار در کوخرد

*******

«تشکر وقدردانی از مردم مهربان کوخرد» 

سلام خدمت همشهریان عزیز وگرامی، و عرض ادب وتشکر از مردم مهربان کوخرد، واز آنجا که هم اکنون آقای محمدیان در فتره نقاهت Convalescence هستند، وقدرت برای نوشتن ندارند، وبدرخواست دوستان و جویای احوالپرسی از پدر بزرگوارم، تصمیم گرفتم بعضی از مقاله‌های پیشین ایشان (مقاله‌های مختاره) خدمت همشهریان عزیز تقدیم نمایم، امیدوارم بتوانم قسمت کوچکی از زحمات ایشان را جبران کنم، همچنین از همشهریان عزیزم خواستارم برای پدر بزرگوارم دوعا کنند. 

باکمال تشکر از: 

• سلام کوخرد
• و

• http://websta.me/p/1127015431595884612_2237567559

* جهت انعکاس  خبر بیماری پدر عزیزم. 

همچنین از تمام مردم شریف ومهربان کوخرد تشکر، قدردان، وسپاسگذارم. 

باتقدیم احترام، خواهرتان: 

• DR:Latifah
• دکتر: لطیفه 

_________________________________________________

أولین دبستان و أولین آموزگار در کوخرد

(یاد هردو را گرامی می‌داریم)

دبستان جامی کوخرد نخستین مدرسه أی است که در روستای کوخرد مرکز  بـخش كـوخـرد  در شهرستان بستک استانهرمزگان ساخته شده‌است. این مدرسه در سال ۱۳۴۶ خورشیدی تأسیس شده‌است. ساختمان دبستان خیلی زیبا وضد زلزله ساخته شده بود. این دبستان امثال آن با اعتبارات مالی سازمان برنامه توسط «سازمان عمران امدادی بنادر وجزایر جنوب» بنا شده بود. وحیاط بزرگ آن بادیوارهای کوتاه، وهلالی شکل محصور شده بود، واز نور و فضای کافی برخوردار بود. أولین آموزگار مدرسه جامی کوخرد به نام «داوود اکین چی» بود، که خاطرات خود در کتاب (مشق شب) و (مجلهٔ رشد معلم) به چاپ رسانده بود.

 
من هم شرف آن را داشته أم که در ضمن أولین گروه دانش آموزان این مدرسه باشم، گرجه مدت کوتاهی بود، أما خاطرات جالبی و فراموش نشدنی برجای گذاشته أست.

از آنجا که سواد چند نفر ما کمی بالاتر از دیگر بچه‌ها بود، ما برای کلاس دوم دبستان انتخاب شدیم. أما من فقط (۲۰) روز در این مدرسه درس خواندم، بعدش هم به اتفاق عمویم عازم کشور بحرین شدم، در بحرین در (مدرسهٔ خلیل بن احمد الفراهیدی) ثبت نام نمودم و به تعلیم خود ادامه دادم.

آن زمان به چه‌ها پیش ملاهای مکتبخانه به قول خودمونی(مَختَب) درس می‌خواندند، البته مکتبدارها مخالف سرسخت دبستان بودند. وزیان مالی تقریباً غیر قابل جبرانی به مکتبدارها خورده بود، چرا که در آمدشان از نصف هم کمتر شده بود.

بعضی از پیر مردها (ریش سفیدان محل) نیز با ایجاد مدرسه مخالف بودند، به دلیل اینکه مدرسه به چه‌ها را از راه راست به کج راهی خواهد کشید، شاید هم احساسات شان اینجوری بود. چونکه مدرسه یک چیزی کاملاً جدید در روستا بود، وهیچ کس در روستا تجربهٔ مسبقی در این مورد نداشت.

همه ما و همه کسانی که در (دبستان جامی کوخرد) و نزد آموگار محبوب «داوود اکین چی» حرفی یاد گرفته أیم، از ایشان سپاسگذاریم. روحش شاد و یادش جاویدباد.

• بموجب پیامی که بدستم رسیده باید آقا آموزگار این دار فانی را وداع گفته باشد:
  
  *باسلام،بدینوسیله ازتمامی کسانیکه یاد ونام (مرحوم داوداکین چی)  رازنده نگه داشته‌اند صمیمانه تقدیرو تشکرمی‌نمایم .

• وحید أکین چی ـ دوشنبه ۹ اسفند۱۳۸۹ خورشیدی.

منبع

• محمدیان، کوخردی، محمد، “ (به یاد کوخرد) “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی

 استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى  

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس

   

 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی