داوود اكين چي اولین معلم کوخرد

داوود اكين چي اولین معلم کوخرد

آموزگار داوود اکین چی

 


 
آموزگار داوود  اكين چي  یادش گرامی باد
|
جناب استاد: «داوود اكين چي» اولین آموزگار دبستان جامی کوخرد. وی در خاطرات خود در کتاب (مشق شب) و (مجلهٔ رشد معلم) چنین می‌نویسد: روزی که ثبت نام تمام شد، تعداد دانش آموزان از هفتاد نفر گذشت. خوب می‌دانستم که اداره کردن این همه بچه کار مشکلی است. من تنها معلم آن دهکده بودم. بچه‌ها فارسی نمی‌دانستند وشاید الفبای زندگی ساده و معاشرت معمولی راهم نمی‌دانستند.

ادامه دارد......

«فانوس‌های مدرسه کوخرد»

 

فانوس‌های کوخرد  

فانوس‌های کوخرد  

فانوس‌های کوخرد  

باعرض تشکر از آقایان: صابر حیدری و محمد رحیمی، که این عمل بسیار زیبا و جالب أنجام داده أند، و به یاد معلم با افتخار کوخرد جنای آقای «داوود اكين چي» ، که نام کوخرد و فانوس‌های آن در نشریهٔ (مشق شب) به رشته تحریر در آورده أند، همچنین به پاس از الشیخ دکتر: سلطان بن محمد القاسمى حاکم شارجه که در کتاب خاطرات خود (سَرد الذّات) ذکر نام کوخرد آورده‌اند، نام کوخرد (سیبه) از دیر باز بر سر زبان بوده‌است، ذکر نام کوخرد در منابع مختلف آمده‌است، یکی از این منابع : (کتاب کامبریدج) است که یکی از مراجع مهم تاریخ ایران زمین است که در سال ۱۶۴۹ میلادی چاپ شده‌است. از این رو است که بی نام: (کوخرد) را می‌شناسیم و با نام او بر خود می‌بالیم، وبه نام سیبه (کوخرد) افتخار می‌کنیم. همیشه کوخرد آباد، ونامش گرامی باد.

این (تندیس فانوس)  به یاد اولین معلم کوخرد داوود اكين چي که یادآور خاطرات مدرسه جامی میباشد ساخته شده است.

ای فانوس قشنگم   در تاریکی تفنگم
در نور زیبای تـو   با جهالت می‌جنگم

شعراز: داوود اکین چی

کَبک (در كوخرد)

کَبک نام گونه‌ای پرنده‌است. کبک پرنده‌ای وحشی است که در کوهستان زندگی می‌کند و قدرت پرواز آن کم است. در دنیا دو نوع کبک به نامهای چوکار و الکترو لوسا یافت می‌شود.

 

  • چوکار

این نمونه کبک بیشتر در خاور میانه و ایران یافت می‌شود. دارای پاهای کوتاه و نوک کوتاه می‌باشد. نوع نر آن دارای طوق پر رنگتر و زخیم تر نسبت به نوع ماده می‌باشد همچنین نر آن بر روی پای خود بر آمدگی بزرگ‌تری نسبت به نوع ماده می‌باشد. نوع نر دارای آوازی خوش و نسبتاً بلند است که در فصل جفت گیری بلند تر می‌شود.


كيات 
  • الکترو لوسا

این نمونه کبک دارای اندامی بلندتر نسبت به چوکار است و در اروپا یافت می‌شود. نوع نر و ماده آن از لحاظ شناخت تقریباً مانند چوکار است.


كيات ازا
  • جستارهای وابسته

پیوند به بیرون

  در ویکی‌انبار منابعی در رابطه با
موجود است.

منابع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ (به یاد کوخرد) “، ج۱. ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

تیهو  (در كوخرد)

تیهو (نام علمی: Ammoperdix griseogularis) نوعی کبک از راستهٔ ماکیان‌سانان (Galliformes)، تیرهٔ قرقاولان (Phasianidae)‌ است. زیستگاه این پرنده از جنوب شرقی ترکیه، سوریه و عراق در غرب تا پاکستان و ایران در شرق امتداد می‌یابد.

JebaLKherimahOMAN.6.jpgJebaLKherimahOMAN.6.jpg

 

تيهو

 

  • زیستگاه

زیستگاهش در دامنه کوه‌ها و تپههای پر شیب‌ و فراز کوهستانی باز و سنگلاخ و اطراف چشمه‌ها و در پشتخه‌های کوه زیر و دره‌ها وشیب و فراز کوه‌ها دیده می‌شود، و در میان بوته‌ها و صخره لانه می‌سازد.

صورة معبرة عن جبل خريمة
 
تيهو
  • مشخصات

مشخصات ۳۵ سانتیمتر پرنده‌ای با سطح پشتی خاکستری، گلویی نخودی رنگ بانوار حاشیه‌ای پهن وسیاه وبا راهراه عرضی وخیلی واضح پهلوها مشخص می‌شوند. منقار وپاهایش سرخ رنگ است. رنگ خرمائی شاهپرهای کناری دُمَش در پرواز نمایان می‌گردد. معمولاً جفت جفت یا بصورت دسته‌های کوچک دیده می‌شوند. اما در زمستان و فصل بهار بصورت گله‌های بزرگ هستند. هنگام خطر کمتر پرواز می‌کند وبیشتر به سوی سربالایی کوهستان می‌رود تا خود را از خطر دور سازد. در بهار وتابستان پرنده ای پر صدا است.[۱]

JebaLKherimahOMAN.7.jpg JebaLKherimahOMAN.7.jpg



 
تيهو
 
  • جفت‌گیری تخم‌گذاری

این پرنده در فصل جفت‌گیری تخم‌گذاری همیشه کنار تخم خود باقی مانده و از آنها مراقبت کرده این پرنده حدود۱۲ الی ۱۰ عدد تخم می‌گزارد از نکات قابل توجه برای این پرنده که او را از سایر پرنده‌ها مشخص‌تر جلوه می‌دهد قهر کردن این پرنده ‌است که اگر شخصی به تخم‌های این پرنده دست زند او از تخم‌ها سر باز می‌زند. وقتی بچه‌های تیهو سر از تخم در می‌آورند سریعاً لانه را ترک می‌کنند.

منابع

^ کتاب: محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

  • دکتر:، العلوی، هادی، «(عالم الطیور والحیوانات) »، دار العودة، بیروت، لبنان، چاپ سال ۱۹۸۸ میلادی به (عربی).

سد بُز  (كوخرد)

سد بُز

سد بُز نام سدی است تاریخی واقع در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان ، یکی از آثارهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است. این سد در جنوب شرقی کوخرد و در مشرق تنب جلالی و در شمال کوه خآب و در جنوب رودخانه مهران واقع می‌باشد.آب این سد به سوی نخلستان‌های باغ زرد و مزاجان و بک احمد و بشکرو و جابر لوز می‌رسیده در زمان آبادانی سد واین مناطق را آبیاری می‌نموده‌است. مناطقی است کشاورزی در بادیه جنوبی کوخرد و در شمال پشتخه باغ زرد و در پایه تنب واقع می‌باشد. در پشتخه باغ زرد آب انبارهای (برکه)‌های متعددی وجود دار، و همچین چاههای آبش کم عمق و نسبتاً شیرین است. ولی در یعضی جاها آب زیر زمینی اش تلخ است.

 

عکس سد تاریخی بز 39109

 
سـد بـُز

 

  • تاریخ سد بز

شاعر راستی می‌گوید:

باغ زرد است باجمال با کمال   سد تاریخش بود چندین سال
جای آسایش بود در کل حال   مثـل بـلبـل در نـواخـان آمــده


تاریخ بنیادگذاری این سد به قرن یازدهم هجری بر می‌گردد، دقیقاً در سال ۱۱۰۰ هجری قمری توسط حاجی جعفر گَپ ساخته شده‌است، و در حدود ۲۰۱ سال از آن بهره برداری شده‌است و نخلستان‌ها ومناطق گسترده‌ای از زمین‌های پشت رودخانه را آبیاری می‌کرده‌است، تا اینکه در سال ۱۳۰۱ هجری قمری و در اثر هجرت مالکان سد به سوی شارقه (شارجه) وبعلت تعمیر نشدن سد و در اثر بارش باران زیاد و سیل شدید، سد شکست و منهدم شد وکاملاً ازحیز انتفاع افتاد.

 

عکس سد تاریخی بز 39110
 
سد بُز
  • آثار سد بز

آثار این سد عظیم در ۵۰۰ متری جنوب باغ زرد و در دهانه دره بست گز و از طرف مشرق تنب جلالی میل به جنوب باقی مانده‌است. با شکسته شدن سد بز مردم کوخرد تمام نخلستانها وباغ وبستانهایشان را از دست دادند. آثار این سد بزرگ حکایت از قدیمی بودند کوخرد دارد، ویکی ازآثارهای مهم و تاریخی کوخرد به شمار می‌آید. همچنین آثار کانالی (جدول) که آب سد بز به سوی نخلها هدایت می‌کرده هنوز در پشتخهباغ زرد باقی مانده‌است، همچنین آثار آب بشهایی که از سنگ و ساروج در درواه ایجاد کرده بودند که به‌وسیله آن آب سد تقسیم بندی شده و به سوی نخلهان و زمینهای کشاورزی هدایت شده باقی مانده‌است.


 
  • آبخیز سد بز

آبخیز این سد عظیم از مناطق گستردهٔ تشکیل می‌یافته، ابتداء ازبون کوه زیر، وسرگردنرگ‌های جنوب، نرگ بست گز، نرگ او شیرینو، نرگ مرخاو، نرگ دیوونی، نرگ أودون علی، نرگ گُل مُودُونُو، نرگ گری پان، وگری‌های کوه جنوب تماماً ابتداء از گری امبرو، گری مَد یوسفی، گری مَد عبدالرحیمی و تمام دره‌های بلند وکوتاه اطراف تماماً به دره بست گز می‌ریزد و در سد بز سرازیر می‌شود، ودریاچه‌ای زیبا و با طراوت به وجود می‌آورد، ولُدخهِ‌هایی که از کوه‌هایی که در اطراف این سد بزرگ وجود دارد، به‌وسیله کوهستانها و نواحی به ارتفاع ۸۴۰۰ پا احاطه شده ومنطقه وسیعی در برگرفته‌است، آب این مناطق کوهستانها تماماً به سد بز ریخته می‌شده و سپس به سوی نخلستانها می‌رفته، اما بعد از شکسته شدن سد بز این آبها به رودخانه مهران ریخته می‌شده‌است. در سال گذشته سد جدیدی در وسط این دره که آثار سد بز قرار دارد ساخته شده‌است که بعد از آن جلو این همه آب می‌گیردو آب در پشت آن ذخیره می‌شود.

 
  • وجه تسمیه سد بز

همانطور که قبلا اشاره کردیم بنیادگذار این سد عظیم حاجی جعفر گَپ، می‌باشند، حاجی جعفر یکی از بزرگ‌ترین ملاک بُز وگوسفند در آن دوران بودند، گله بزرگش سرتاسر چراگاهپشتخهباغ زرد و جابر ومزاجان تا رسیده به پشتخه ترارو در بر گرفته بود، وقتی که گله از باغ زرد حرکت می‌کرد تمام پا چُک‌های «کوه زیر» در برمی گرفت، گله‌ای بسیار بزرگی بود در صبح که چوپانها گله را حرکت می‌دادند و وقتی که دنباله گله در باغ زرد بود، آغازهٔ گله به دشت ترارو رسیده بود و در آن چراگاه پهناور چرا می‌کردند، حاجی جعفر همیشه در فکر آب دره بست گز بود که به رودخانه می‌ریخت و همانطور بی فایده آن همه آب به هدر می‌رفت، مخصوصاً وقتی که می‌رفت بالای تنب جلالی وآن دره بزرگ وآن همه آب که در دره در جریان بود نظاره می‌کرد بیشتر در فکر نخلها و آب آنها می‌افتاد، تا اینکه فکرش برآن شد که باید در دهانه آن دره بزرگ دیواری ایجاد شود که آب به سوی نخلها هدایت کند، اینجا بود که تصمیم گرفت نصف گله بز گوسفندش بفروشد و با قیمت آنها سدی بسازد وآب به سوی نخلهای باغ زرد ببرد، بعد از فروختن نصف گله بز و گوسفندها شروع به کار کردند و سد بزرگی بنیان نهادند، وبعد از اتمام سد، نامش گذاشتند «سد بز» که تا امروز این سد به همین نام (سَد بُز) معروف است واین نام به یادگار مانده‌است وآثارش باقی مانده‌است.

صورة معبرة عن سد بز

 
  • حمایت از گله

حاجی جعفر برای حفاظت وحمایت از گله بزرگش شش رمه‌بان و چهار سگ نگهبان داشت که برای حراست از گله بزرگش گماشته بودند، در هنگام چرا کردن گله این سگها جسورانه از گله نگهداری می‌کردند، چون در آن زمان در منطقه گرگ زیاد بود و خیلی اتفاق افتاده بود که صبح زود گرگ به گله زده بود. ودر یک چشم به هم زدن چند گوسفند را دریده بود، بنا براین حاجی جعفر این سگهای آموزش دیده را برای حراست از گوسفندان گماشته بودند. البته این سگهای هر یک نام خاصی داشتند که حاجی جعفر آنهارا صدا می‌زد، نام سگها از این قرار بود: زَمبُر، لاسی، چارچش، و پلنگ. در هنگام حرکت گله، سگ بزرگ گله که نامش «زَمبُر» بود در جلو گله حرکت می‌کرد، ولاسی طرف راست گله و چارچش طرف چپ کله، اما پلنگ در پس گله حرکت می‌کردند.

  • شعر سد بز
  • شعر سَد بُز از سراینده شاعر محلی:

 

همان سدی که گویند مال بزهاست   حقیقت بشنو از من اَکنم آغاز
شروع سد بز کرد جعفر گپ   که در تاریخ بودی الف و یک صد
همان جعفر که داشت بزهای بسیار   فروخت نصفش شروع و دست برکار
بز و میش زیادی در همان روز   فروخت و خرج سد کرد آن دل‌افروز
بساخت سدی محکم از سنگ و ساروج   که آثارش هنوزا هست امروز
بکرد تکمیل آن سد جعفر گپ   که آب جاری کند از شرق و از غرب
به حکم کردگار حی داور   پس از تکمیل سد گشتند میسر
مزاجان وبک احمد و شرق جابر   زمدی آباد و بشکرو هم شامل
دگر هم باغ زرد و نخلهای اجداد   که از فضل خدا گشتند سیراب
در ایام برون از آب آن سد   تمام بندها شان پر ز رحمت
که در سال هزار و سیصد و یک   ولی افسوس که سیل آن سد بشکست
پس از فوت مرحوم جعفر گپ   کسی قادر نبود تعمیر کند سد
هنوز ویران خرده تِکه تِکه   که آن سد عظیم سیلاب برده

 

  • جستارهای وابسته
  در ویکی‌انبار منابعی در رابطه با
موجود است.
 

استان هرمزگان

مرکز

بندرعباس

شهرستان‌ها ابوموسی • بستک • بندر عباس • بندر لنگه • پارسیان • جاسک • حاجی‌آباد • خمیر • رودان • قشم • میناب
شهرها

ابوموسی • بستک • بندر چارک • بندر خمیر • بندر عباس • بندر لنگه • پارسیان • جاسک • جناح • حاجی‌آباد • درگهان • دهبارز • رویدر • زیارت‌علی • سندرک • سوزا • سیریک • فارغان • فین • قشم • کنگ • کیش • هرمز • هشت‌بندی • میناب

جای‌های دیدنی

کاروانسرای بستک • عمارت کلاه‌فرنگی • معبد هندوها • آب‌گرم گنو • موزه آب • دوگنبدان • کاروانسراها • پنجشنبه‌بازار میناب • سد تاریخی کوخرد • جنگل‌های حرا • شهر سیبه • بازار بستک • تپه مارو • جزیره کیش • قلعه پرتغالی‌ها • قلعه لشتان • حمام گله‌داری • لنج‌سازی بندر کنگ • محله باستانی سورو 

فهرست روستاهای استان هرمزگان

 

  سدهای استان هرمزگان  ن . ب . و 

سد بز| سد بست گز| سد پانزده خرداد| سد بشاگرد| سد تنگ سياه| سد جگين| سد جابر| سد جاوید| سد استقلال| سد| سد شماره یک جناح| سد شميل و نيان| سد شمو| سد طالقان| سد كوثر| ‬سد گهره| سد گلستان دیوان| سد گابريک| سد میناب| سد ملو|

منابع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
  • محمدیان، کوخردی، محمد. (وصف کوخرد) ج۱. چاپ دوم، دبی: سال انتشار ۱۹۹۸ میلادی.

سد شُمو  (كوخرد)

سد شُمو ( دَرواه شُمو ) نام دره‌ای است در شمال کوخرد، این دره در ۲ کیلومتری شمال دهستان کوخرد و از توابع بخش کوخرد شهرستان بستک و در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع می‌باشد.

 صورة معبرة عن سدشمو

 
سد شمو

 

«درواه» در گویش لارستانی و به ویژه کوخِردی در جنوب ایران به پدیده‌های طبیعی دره‌مانندی که بیشتر نقش مسیل را دارد «دَرواه» می‌گویند. درواه (دره) یا وادی: گشادگی میان دو کوه که شامل زمینی است دراز. کشیده که غالباً رودی در آن جریان دارد ویا معبر سیل است. درواه شمو از سَرگرد کوه ناخ شروع می‌یابد.


 
سد شُمو
 
 

در قله این کوه چُک بلندی وجود دارد که بنام «چُک تُرُه» معروف است دقیقاً از پائین این چُک «درواه شمو» آغاز می‌شود. این دره بزرگ و دراز بطول تقریبی ۲۵ تا ۳۰ کیلومتر ابتداء از بن کوه ناخ «شمال کوخرد» و از «سَرگرد گری زامردان» سرازیر می‌شود از سمت مغرب «تنگیرد» و به طول مایل وپر پیچ وخم از دامنهٔ کوهستان می‌گذرد و از منطقه درازو عبور می‌کند ودر مغرب «شلگیر جاوید» به رودخانه مهران می‌ریزد.

  • مسیر دره شمو

بعد عبور درواه شمو از «گری زامردان» به گری «سنگ بُندبنِ» می‌رسد، پس از گذر از سنگ بُندبنِ یک چشمه کوچکی و گریوه تنگی وجود دارد که بنام «گری چَپان» معروف است می‌رسد. پس از عبور از گری چَپان به پُشت پر دراخی و سَرگرد تنگه شُمو وارد تنگه شمو می‌شود، درواه در مسیر خود ادامه می‌یاید تا اینکه به سد شمو می‌ریزد.

  • دره شمو و خرابی کوخرد

سیل «درواه شمو» چهار بار کوخرد را خراب کرده‌است.

  • اولین بار که سیبه «کوخرد» توسط سیل دره شمو ویران شده‌است در سال ۸۱۵ میلادی برابر با سال ۱۹۲ هجری قمری بوده که هنوز اسلام وارد سیبه نشده بوده‌است. درآن زمان سیبه کوخرد زرتشتی‌نشین بوده‌است و در آن دوران کوخرد بنام سیبه معروف بوده‌است.
  • بار دوم هنگامی بوده که کوخرد محله‌ای مشهوری بنام «محله بنجرون» داشته ودر آن هنگام مسجدی بوده که آن را روی خرابه‌های «معبد سیبه» بنا نهاده بودند و در اثر شدت سیل مسجد کاملاً ویران می‌شود، ومحله سیبه قدیم تماماً باخاک یکسان می‌شود، روایت است که سیل به اندازه‌ای شدید بوده‌است که بچه را با گهواره اش از بالای ستون چاه عالی پرتاب می‌کرده‌است.
  • اما بار سوم در حدود ۵۹ سال پیش بوده، در روز چهارشنبه ۱۰ محرم سال ۱۳۶۷ هجری قمری و در اثر باران پی در پی سیل شدیدی در دره شمو جاری می‌شود محله قبله ومحله شمال وقسمتی از محله قبله که ۲۰ باب خانه مسکونی داشت کاملاً ویران می‌شود که اکنون آثاری از آنها برجای مانده‌است وبنام «پَرَکن» معروف است.
 
تمام مردم کوخرد خانه‌هاشان را ترک می‌کنند و به «مسجد جامع قبله» پناه می‌برند، چون قرص مسجد در حدود ۳ متر از سطح زمین بلندتر بود و از ورود آب در امان بود. این سیل ویران کننده این قدر روی مردم کوخرد تأثیر داشته بوده که کسانی که در همان سال تولد شده بودند بعدها مردم سال تولد آنان بانام سیل یاد می‌کردند، وقتی صحبتی از سن وسال پیش می‌آمد مثلاً می‌گفتند فلان کس سال «اَوِ گُوتُو» تولد شده‌است. و (گوتو به گویش کوخردی یعنی بزرگ) یعنی سال آب بزرگ یعنی فلان کس سالی که سیل آمد تولد شده‌است. حالا که ۵۹ سال از این حادثه می‌گذرد هنوز در ذهن پیر مردها و پیر زنها این سیل ویران کنند باقی مانده و است و این سال بنام «سال او گوتو» نزد مردم معروف است.
  • بار چهارم در سالهای ۱۳۵۹ یا ۱۳۶۰ خورشیدی نیز در اثر جریان سیل شدید دره شمو قسمتی از خانه‌های دهستان کوخرد خراب می‌شود که باکمک اهالی ومردمان خیر مرمت می‌گردیده‌است، ولی تلفات جانی نداده‌است.

در سال ۱۹۸۶ میلادی اهالی کوخرد و با کمک اهل خیر سدی در دهانه دره شمو ساختند که جلوگیری از آب کند و دهستان کوخرد درامان باشد، و همچنین از آب سد نیز برای کشتزارها استفاده نمایند.

  • جستارهای وابسته
  در ویکی‌انبار منابعی در رابطه با موجود است.
 

استان هرمزگان

مرکز

بندرعباس

شهرستان‌ها ابوموسی • بستک • بندر عباس • بندر لنگه • پارسیان • جاسک • حاجی‌آباد • خمیر • رودان • قشم • میناب
شهرها

ابوموسی • بستک • بندر چارک • بندر خمیر • بندر عباس • بندر لنگه • پارسیان • جاسک • جناح • حاجی‌آباد • درگهان • دهبارز • رویدر • زیارت‌علی • سندرک • سوزا • سیریک • فارغان • فین • قشم • کنگ • کیش • هرمز • هشت‌بندی • میناب

جای‌های دیدنی

کاروانسرای بستک • عمارت کلاه‌فرنگی • معبد هندوها • آب‌گرم گنو • موزه آب • دوگنبدان • کاروانسراها • پنجشنبه‌بازار میناب • سد تاریخی کوخرد • جنگل‌های حرا • شهر سیبه • بازار بستک • تپه مارو • جزیره کیش • قلعه پرتغالی‌ها • قلعه لشتان • حمام گله‌داری • لنج‌سازی بندر کنگ • محله باستانی سورو 

فهرست روستاهای استان هرمزگان

 

  سدهای استان هرمزگان  ن . ب . و 

سد بز| سد بست گز| سد پانزده خرداد| سد بشاگرد| سد تنگ سياه| سد جگين| سد جابر| سد جاوید| سد استقلال| سد| سد شماره یک جناح| سد شميل و نيان| سد شمو| سد طالقان| سد كوثر| ‬سد گهره| سد گلستان دیوان| سد گابريک| سد میناب| سد ملو|

 

منابع

  • محمدیان، کوخردی ، محمد ، «شهرستان بستک و بخش کوخرد» ، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.

سدجاوید (كوخرد)

سدجاوید نام سد سنگی ملاتی در جنوب دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده‌است. سدجاوید در دو کیلومتری جنوب شرقی روستای چاله کوخرد و روستای کوردان واقع شده‌است.

 

 
سد جاويد

 

  • موقعیت سدجاوید

این سد در دهانه دره عمیق گری کُنار و در منطقه بشکرو قرار دارد، بشکرو از سامان‌های زیبای دهستان کوخرد است. کوهستانهای «پل تیر» و بلند، دشت‌های بی پایان و جلگه‌های نخلپوش، و جنگلزارهایی از درخت‌های سمر و کنار و کُور، هنگامی که روستای کوخرد بسوی خاور پشت سر بگذارید، مارپیچ جاده شما را به جایی خواهد رساند که از آن واحه سرسبز از دور پیداست و سد بزرگ جاوید در آن واحه قرار دارد که در بادیه جنوبی کوخرد و در پایه کوه پل تیر (کوه خآب) واقع می‌باشد.

 
سد جاويد
  • نقاط پیرامون سد جاوید

از سمت جنوب کوه خآب و نرگ گری کُنار، از طرف شمال رودخانه مهران و تنب بردومه و خادون، از طرف مغرب بک احمد و مزاجان و آثار تاریخی سد بز، واما ازطرف مشرق درواه کبوتردان واقع شده‌است.

  • نامگذاری

سد جاوید دومین سد بزرگ سنگی ملاتی در کوخرد است، این سد در پایه کوه پل تیر (کوه خآب) از سمت شمال و در شمال نرگ گری کُنار، و از سمت مغرب پشتخه گری کنار قرار دارد. این سد در سال ۱۹۷۹ میلادی توسط حاج اسماعیل جاوید و حاج احمد علی جاوید بنیادگذاری شده‌است. از همین روی سد جاوید نامگذاری شده‌است.

صورة معبرة عن سد جاويد

 
سد جاويد
  • آبخیز سد جاوید

آبخیز سد جاوید از مناطق گستردهٔ تشکیل می‌یابد، ابتداء از قله کوه پل تیر و سرگرد نرگ گری کُنار، و تمام دره‌های بلند وکوتاه اطراف تماماً به سد جاوید سرازیر می‌شود، و لُدخه‌هایی که از کوه‌هایی که در پیرامون این سد وجود دارد، به‌وسیله کوهستانها و نواحی به ارتفاعات متفاوت احاطه شده و منطقه وسیعی را در برگرفته‌است کلاً به سد می‌ریزد و دریاچه‌ای پدید می‌آورد.

  • استفاده از آب سد جاوید

کشاورزانی که در منطقه بشکرو نخل و زمین دارند از آب این سد برای آبیاری نخل‌هایشان و کشاورزی استفاده می‌کنند، ودر زمینهای گستردهٔ آن جو و گندم و هندوانه و خَربُزَه و خیار و همه‌گونه سبزیجات صیفی وشتوی کاشته می‌شود، تمام سبزی‌کاری‌های منطقه بشکرو از آب این سد آبیاری می‌شود، در تمام مدت سال این سد آب دارد و کشاورزان از آب آن استفاده می‌کنند.

 
  • پرندگان سد جاوید

کوه سر بفلک کشیده «پل تیر» زیستگاه پرندگان مختلفی است. وبه دلیل وجود درختهای گوناگون و تنومند در طول این کوه بزرگ ودره‌های آن و با وجود آب فراوان وبعد از ایجاد این سد بزرگ پرندگان بیشتری در اینجا جایگیر می‌شوند و لانه می‌سازند، از انواع پرندگان که در این منطقه می‌زیسته‌اند عبارت‌اند از: بادخور، تیهو، قُمری، خضیری (کراشکین)، کبک، بوکلو و «مرغ سلیمان» یا هدهد نام برد که به‌ویژه در فصل زمستان و بهار با آواز دلنشین خود این منطقه کوهستانی را شاد می‌سازند.

  سدهای استان هرمزگان  ن . ب . و 

سد بز| سد بست گز| سد پانزده خرداد| سد بشاگرد| سد تنگ سياه| سد جگين| سد جابر| سد جاوید| سد استقلال| سد| سد شماره یک جناح| سد شميل و نيان| سد شمو| سد طالقان| سد كوثر| ‬سد گهره| سد گلستان دیوان| سد گابريک| سد میناب| سد ملو|

 

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

سد جابر (كوخرد)

سد جابر نام سدی است در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده‌است. سد جابر در حدود ۲۵۰ سال پیش ساخته شده‌است. مردم جابر یا همانطور که خودشان دوست دارند همدیگر را صدا کنند (جابریها)، این سد را در آغاز دره (سَرگرددرواه) چان در زمان قدیم بنا نهاده‌اند که به‌وسیله آن، آب آن دره عمیق به سوی نخلهای منطقه جابر و کل کادی ببرند. این منطقه‌ای کشاورزی در بادیه جنوبی کوخرد قرار دارد.

 


 
سد جابر

 

  • محدوده منطقه جابر

از شمال رودخانه مهران و دهستان کوخرد، از جنوب پشتخه جابر و تنب جابر، از مغرب کل کادی، واز سمت مشرق به باغ زرد محدود می‌گردد.

  • نامگذاری جابر

می‌گویند حاجی جابر گَپ اولین کسی بوده که در این منطقه نخل کاشته‌است، بنا براین این منطقه «جابر» نام گذاری شده‌است. جابر در مغرب باغ زرد، و در مشرق کل کادی قراردارد. در منطقه جابر آب انبارهای متعدی وجود دارد که قدیمی‌ترین آنها برکه جابر نام دارد.

صورة معبرة عن سد جابر
 
سد جابر
  • شاعر راستی می‌سراید

چنانکه آقای راستی شاعر بزرگ کوخرد می‌فرماید:

چون رسیدم من به جابر بیغمین   مردم پر مهر آنجا این چنین
با تُلمُبهَ می‌کشند آب از زمین   پر ز سبزی فراوان آمده
غربی جابر کل کادی بود   جای بسیار خوب و آبادی بود
هم فرح بخش است و آزادی بود   از وجود شیر مردان آمده
  • حاجی جابر گَپ

نام برده یعنی «حاجی جابر گَپ» نخلهای وسیعی کاشته که امروزه به نخلستان جابر یا «جابر» معروف است، می‌گویند حاجی جابر گَپ جو و گندم در پشتخه جابر می‌کاشته و بعد از دِرُو وخَرمَن، دانه جو و گندم بادست خودش به آرد می‌کرده، روایت است که آسیابی (آشی) داشته وبا آن جو و گندم نرم می‌کرده و آرد می‌نموده، در این مورد شاعر چنین گفته‌است:

زار اَلجِبَالَ بِهَا مِن بَعد مَا رَحَلتَ   عَناَ ((رَحَا)) جابر وَالصُبحُ قَد جَشَراَ

شاعر در این ابیات شکایت از دوران دارد که بعد از وفات حاجی جابر دیگر آن (آش) هم از کار افتاد وکسی بعد از حاجی جابر جو و گندم با آن آرد نکرد، و (رَحَا) هم مانند صاحبش که مُرد آن آلت پر جُمب وجوش هم بی نفع ماند و از کار افتاد، «رَحَا» بمعنای آش یا آسیاب است. اما سد جابر هنوز با پرجا مانده وآبش به سوی نخلستان جابر و کلِ کادی می‌رود، ومزارع نخیل این مناطق را آبیاری می‌نماید. این سد از طرف شمال لمبیر ملکی و دُوکل کلاغ واقع می‌باشد.

چـوريكو ـ آبراه سد جابر
  • چوریکو

از دهانه سد کانال کشی شده‌است، این کانال با تبر وتیشه در وسط تخته سنگی (دُوه) تراشیده شده‌است که آب سد از آن عبور نماید، این کانال به گویش کوخردی «چوریکو» نام دارد، از دهانه سد تا دهانه تُنبی که آن را (وابند) می‌نامند ادامه دارد. قسمت‌هایی از این کانال حتی ۲ یا ۳متر زُهری دارد، در این قسمت از کانال گاه وقتی خوک گراز در آن جاه می‌گیرند، ورفتن به درون آن خطرناک است. آب سد جابر از این کانال عبور می‌کند تا اینکه به وابند می‌رسد، در وابند آب سد به دو شاخه می‌شود، شاخه‌ای رو به‌طرف مشرق می‌رود، و شاخه دیگر رو به‌طرف مغرب.

  • خور زهرو

شاخه‌ای که رو به‌طرف مغرب می‌رود در درواه خُورِه زُهرُو جریان می‌یابد، این درواه کشت وپیچ زیادی دارد و دو کم بلند در دوطرف دره وجود دارد که به نزدیک شدن دره از نخلها از بلندی آن کاسته می‌شود، یک درخت کنار تنومندی در وسط درواه وجود دارد که هزارها سال از عمر آن می‌گذرد این درخت به نام «کنار خُوره زُهرُو» معروف است. در واه ادامه پیدا می‌یابد تا اینکه می‌رسد به جَدوَل (آب بش) کل کادی کانال تقسیم آب سد و سپس به سوی نخلها می‌رود. اما قسمت مشرق درواه وابند مستقیماً به سوی نخلهای جابر می‌رود.


 

منبع

  • محمدیان، کوخری، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
  • نگاره‌ها از: محمد محمدیان.

جستارهای وابسته

  در ویکی‌انبار منابعی در رابطه با موجود است.
 

استان هرمزگان

مرکز

بندرعباس

شهرستان‌ها ابوموسی • بستک • بندر عباس • بندر لنگه • پارسیان • جاسک • حاجی‌آباد • خمیر • رودان • قشم • میناب
شهرها

ابوموسی • بستک • بندر چارک • بندر خمیر • بندر عباس • بندر لنگه • پارسیان • جاسک • جناح • حاجی‌آباد • درگهان • دهبارز • رویدر • زیارت‌علی • سندرک • سوزا • سیریک • فارغان • فین • قشم • کنگ • کیش • هرمز • هشت‌بندی • میناب

جای‌های دیدنی

کاروانسرای بستک • عمارت کلاه‌فرنگی • معبد هندوها • آب‌گرم گنو • موزه آب • دوگنبدان • کاروانسراها • پنجشنبه‌بازار میناب • سد تاریخی کوخرد • جنگل‌های حرا • شهر سیبه • بازار بستک • تپه مارو • جزیره کیش • قلعه پرتغالی‌ها • قلعه لشتان • حمام گله‌داری • لنج‌سازی بندر کنگ • محله باستانی سورو 

فهرست روستاهای استان هرمزگان

 

  سدهای استان هرمزگان  ن . ب . و 

سد بز| سد بست گز| سد پانزده خرداد| سد بشاگرد| سد تنگ سياه| سد جگين| سد جابر| سد جاوید| سد استقلال| سد| سد شماره یک جناح| سد شميل و نيان| سد شمو| سد طالقان| سد كوثر| ‬سد گهره| سد گلستان دیوان| سد گابريک| سد میناب| سد ملو|

سد بَستِ گِز (كوخرد)

سد بَستِ گِز نام سدی سنگی-ملاتی در جنوب دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران است.

 

صورة معبرة عن سد بست كز

 

 

سد بست گز در دره بست گز ساخته شده‌است و در حدود ۲ کیلومتر تا سد تاریخی کوخرد یعنی سد بز فاصله دارد، و در سمت جنوب آن آثار سد بز دیده می‌شود.


سد بَستِ گِز
  • سد دره بست گز

این سد در دهانه دره عمیق بَستِ گِز ساخته شده‌است. این سد جدید است، بعد از شکسته شدن سد بز در سال ۱۳۰۱ هجری قمری بسیاری از آبهای درواه بَستِ گِز به رودخانه می‌رفته‌است، و قبل از ایجاد (سد جدید) تمام سیلابی که در این دره بزرگ و پهناور در جریان بوده به هدر می‌رفته‌است. با احداث این سد سنگی ملاتی توسط جهاد کشاورزی، از این به بعد این آب‌ها مهار می‌شود و باعث تقویت شدن سفرهٔ آب زیر زمینی شده همچنین به مصرف حیواناتی می‌رسد که در کوه زیر زندگی می‌کنند. بسیاری از این آب‌ها که تاکنون به رودخانهٔ شور مهران سرازیر می‌شد، هم اکنون مهار شده و سفره‌های آب زیرزمینی را غنی‌تر می‌سازد. از جملهٔ این آب‌ها، آب‌هایی بود که از کوه زیر وارد درهٔ بست گز می‌شد و سپس به رودخانه می‌پیوست و بی استفاده به هدر می‌رفت.


 
تابلو سد بست گز ـــ بخش کوخرد ـــ شهرستان بستک ـــ استان هرمزگان
  • عظیمترین سد دهستان کوخرد

سد بَستِ گِز یکی از عظیمترین سدهای دهستان کوخرد است. که در ماه خرداد سال ۱۳۸۴ خورشیدی آبگیری شده‌است. مطالعات اولیه این سد در سال ۱۳۸۱ آغاز شده بود. تا اینکه در سال ۱۳۸۴ پایان یافت. این سد پنجمین سدی است که در کوخرد ساخته شده‌است.

 

 
  • سدهای کوخرد

در طول تاریخ گذشته کوخرد تا امروز مردم کوخرد پنج سد بزرگ ساخته‌اند که هرکدام از این سدها ویژگیهای خود را داشته‌است، سدهای دهستان کوخرد به شرح زیر می‌باشند:

 

  • سد بز قدیمی‌ترین سد کوخرد است. این سد در سال ۱۱۰۰ هجری قمری بنیادگذاری شده و در حدود ۲۰۱ سال از آن بهره برداری می‌شده که سرانجام درسال ۱۳۰۱ هجری قمری سد شکست و بی استفاده ماند.

در دوران آبادانی، این سد منطقه گسترده‌ای را آبیاری می‌نموده وآبش به مناطق: باغ زرد، جابر لوز، مزاجان، بک احمد و بشکرو می‌رسیده و نخلستانها و زمینهای جوکار این مناطق آبیاری می‌کرده‌است.

 

  • سد جابر این سد در سال ۱۱۷۷ هجری قمری ساخته شده و هنوز از آن بهره برداری می‌شود و نخلهای کل کادی و جابر را آبیاری می‌کند.

پس از گذشت ۲۵۰ سال از عمر این سد، هنوز پا برجاست و کشاورزان و نخلداران جابر و کل کادی از آب این سد بهره‌مند می‌گردند.

 

  • سد شمو این سد در سال ۱۹۸۶ میلادی ساخته شده، این سد در دهانه درواه شمو ساخته شده‌است برای جلوگیری از سیل، چنانکه روایت است سیل این دره چهار بار کوخرد را ویران کرده‌است.

 

  • سد جاوید ، این سد در سال ۱۹۷۹ میلادی بنیادگذاری شده‌است. ظرفیت این سد به حدود ۱۰۰۰۰ متر مکعب می‌رسد که به هنگام بارش، آب در آن جمع می‌شود.

آب این سد برای سبزیکاری استفاده می‌شود.

 

  • سد بَستِ گِز ، پنجمین سد دهستان کوخرد، این سد جدید است و در دهانه دره بست گز و به مسافت تقریبی ۲ هزار متر در جنوب خرابه‌های سد بز تاریخی واقع شده‌است.

 

  • آبخیز سد بَستِ گِز

آبخیز سد بَستِ گِز از مناطق گستردهٔ تشکیل می‌یابد، ابتداء از بن کوه زیر، و سرگرد نرگهای جنوب، نرگ بست گز، نرگ او شیرینو، نرگ مرخاو، نرگ دیوونی، نرگ أودون علی، نرگ گُل مُودُونُو، نرگ گری پان، نرگ تونه مسلی وگریهای کوه جنوب تماماً ابتداء از گری امبرو، گری مَد یوسفی، گری مَد عبدالرحیمی و تمام دره‌های بلند وکوتاه اطراف تماماً به دره بست گز ریخته به سد بَستِ گِز سرازیر می‌شود، و دریاچه‌ای زیبا و با طراوت به وجود می‌آورد، و لُدخهِهایی که از کوه‌هایی که در اطراف این سد تازه‌بنیاد وجود دارد، به‌وسیله کوهستانها و نواحی به ارتفاع ۸۴۰۰ پا احاطه شده و منطقه وسیعی را در برگرفته‌است.

 

 
درياچه پشت سد
  • نقاط پیرامون سد جدید

از طرف مغرب سد لمبیر ملکی و سد جابر و پشتخه باپیر و پشتخه بست گز واقع شده‌است، واز طرف مشرق پشتخه خرتل و کارگهی و سنگ اکال و سنگ نازبن قرار دارد. اما از سمت جنوب پشتخه چتی و پشتخه پاراو و او شیرینو و پشتخه دیوونی و پر میان و پر بختیاری واقع می‌باشد، و اما از طرف شمال سد جدید آثار برجسته و تاریخی کوخرد سد بز باقی مانده‌است.

  • پرندگان دره بست گز

دره بست گز زیستگاه پرندگان مختلفی است. وبه دلیل وجود درختهای گوناگون و تنومند در طول درواه، و با وجود آب فراوان وبعد از ایجاد این سد بزرگ پرندگان بیشتری در اینجا جایگیر می‌شوند و لانه می‌سازند، از انواع پرندگان که در این منطقه می‌زیسته‌اند عبارت‌اند از: کبک، قُمری، بادخور، تیهو، خضیری (کراشکین)، بوکلو و «مرغ سلیمان» یا هدهد نام برد که به‌ویژه در فصل زمستان و بهار با آواز دلنشین خود این منطقه کوهستانی را شاد می‌سازند.

 

 
سد بست گز

جستارهای وابسته

  در ویکی‌انبار منابعی در رابطه با موجود است.
 

استان هرمزگان

مرکز

بندرعباس

شهرستان‌ها ابوموسی • بستک • بندر عباس • بندر لنگه • پارسیان • جاسک • حاجی‌آباد • خمیر • رودان • قشم • میناب
شهرها

ابوموسی • بستک • بندر چارک • بندر خمیر • بندر عباس • بندر لنگه • پارسیان • جاسک • جناح • حاجی‌آباد • درگهان • دهبارز • رویدر • زیارت‌علی • سندرک • سوزا • سیریک • فارغان • فین • قشم • کنگ • کیش • هرمز • هشت‌بندی • میناب

جای‌های دیدنی

کاروانسرای بستک • عمارت کلاه‌فرنگی • معبد هندوها • آب‌گرم گنو • موزه آب • دوگنبدان • کاروانسراها • پنجشنبه‌بازار میناب • سد تاریخی کوخرد • جنگل‌های حرا • شهر سیبه • بازار بستک • تپه مارو • جزیره کیش • قلعه پرتغالی‌ها • قلعه لشتان • حمام گله‌داری • لنج‌سازی بندر کنگ • محله باستانی سورو 

فهرست روستاهای استان هرمزگان

 

  سدهای استان هرمزگان  ن . ب . و 

سد بز| سد بست گز| سد پانزده خرداد| سد بشاگرد| سد تنگ سياه| سد جگين| سد جابر| سد جاوید| سد استقلال| سد| سد شماره یک جناح| سد شميل و نيان| سد شمو| سد طالقان| سد كوثر| ‬سد گهره| سد گلستان دیوان| سد گابريک| سد میناب| سد ملو|

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج2. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

 

کوه خآب یا « کوه پل تیر » (كوخرد)

کوه خآب یا « کوه پل تیر » نام رشته کوهی در غرب استان هرمزگان ایران است. این کوه‌ها در جنوب کوخرد قرار دارند و اولین رشته کوه‌های ساحلی خلیج فارس است.

 


 
كوه خآب (پل تير)

 

  • كوه جنوب يا (كوه زير)

کوه جنوبی دهستان کوخرد کوه بسیار بلندی است که ارتفاع آن از سطح دریا میان ۲۵۰۰ متر تا ۳۰۰۰متر می‌رسد، و بنام کوه زیر معروف است، این کوه به سمت مغرب ادامه دارد. بزرگ‌ترین قله این کوه «قله کوه سفید» نامیده می‌شود. در مشرق «کوه زیر» وجنوب شرقی دهستان کوخرد و جنوب رودخانه مهران کوهی مجزا و مخروطی وجود دارد که بنام «کوه خآب» معروف است.

  • ارتفاع کوه خآب

ارتفاع این کوه در میان ۱۸۰۰ متر تا ۲۰۰۰ متر می‌رسد. در قله کوه خآب (پل تیر) سنگ بزرگی وجود دارد بنام «سنگ نقاره» در بغل این سنگ از قدیم دسته سنگهایی مانند دسته هاون وجود دارد که هرکس از آن سنگ عبور کند با این دسته سنگها برآن سنگ بزرگ می‌کوبد و سنگ نقاره آواز عجیبی از خود در می‌آورد. در پشت کوه خآب سنگ بزرگی است به نام سنگ نازبُن، این سنگ ته دره و در جنوب کوه خآب واقع است، در شمال کوه خآب سنگ عجیبی وجود دارد که بنام سنگ اکال «قارچ» معروف است، همچنین در شمال این کوه دره بزرگی وجود دارد بنام دره بست گز آثار سد بزرگی در این دره باقی مانده که از زمانی خیلی دور ساخته شده‌است این سد «سد بز» نام دارد. کوه خآب (پل تیر) پس از عبور از یک تَنگه ساده در مشرق به رشته کوه «گوچی» در (بون کوه چهاربرکه) میپیوندد. در کوه زیر جنوب دهستان کوخرد چاه‌های بسیار زیبایی وجود دارد مانند آبگیرها و تپه‌ها و دشتهای سرسبز و جنگلهای و درختان کوهستانی مانند: کُور ، کُنار ، کِرت ، سمر ، کُوهِنگ ، سَلَم ، و اشکفتها «غارها» فراوانی وجود دارد که بشکل جداگانه‌ای شرح می‌دهیم.

  • راه‌های قافله رو

از تنگه‌های این کوه‌ها راه‌های مالروی به سمت خلیج فارس وجود دارد که عبارت أند از سه راه پُرپیچ و خم که در زمان قدیم از این راه‌ها از بندر لنگه و مغویه و چارک کالا به کوخرد می‌آوردند، این راه‌های قدیمی و قافله رو بوده که در زمان قدیم از آنها برای رساندن کالا به‌وسیله اسب و قاطر و الاغ و شُتر استفاده می‌شده‌است، این راه‌ها بشرح زیر است:

 

  • راه صِنخُو نخست از آب شیرینو گذشته از پیچ نرگ او شیرینو تا رسیده به تنب میش و غار تنب میش اشکفت تنب مش در بون کوه و گذشته از لاور نادردون سپس بسوی ساحل ادامه داشته بطول ۷۵ کیلومتر تقریبا.

 

  • راه گروهی نخست از اُسُّن وگذشته از پرِ بختیاری وجَلگهِ مَرخاو گذشته از گردنه سخت‌گذر گروهی و رسیده به بون کوه سپس ادامه می‌یابد به‌طرف ساحل بطور ۱۲۵ کیلومتر تقریبا.

 

  • راه چُک شِرُه ابتداء از پشتخه خَرتِل گذشته از دُوکلِ کل احمد و گذشته از سربالائی چُک شِرُه رسیده به بنهِ دَگَه در بونه کوه سپس ادامه داشته تا ساحل بطول ۱۷۵کیلومتر تقریبا. در این راه‌ها آب انبارها برکه و کاروانسراهای متعددی از زمانی بسیار دور ساخته شده برای استراحتگاه قافلها (کاروانها) تا اینکه بتوانند به مسیرشان ادامه بدهند، این آب انبارها و کاروانسراها به نفقه نیکوکاران ساخته شده‌است.
كوه‌ها وارتفاعات استان هرمزگان

ارتفاعات و قله‌های هرمزگان  | پرِرچرچو  | دسک | كوه سفيد | کوه زیر | کوه ناخ | کوه خآب | کوه فارغان هماک | کوه توصیله | کوه گنو | کوه هرمزان | کوه بشاگرد | کوه ببیان | بون کوه چهار برکه | كوه لاور | کوه بر | کوه زنگارد | کوه گچ | کوه شب | گاه‌بست 

 
اصطلاحات مربوطه: چُک  | سَرگرد  | گری  | نرگ 

صورة معبرة عن جبل خآب

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج2. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

خادون (كوخرد)

خادون نام منطقه‌ای است در جنوب دهستان کوخرد ازتوابع بخش کوخرد شهرستان بستک و در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران. خادون جائی است در کنار رودخانه مهران، و دقیقاً در لب رودخانه از سمت شمال واقع شده‌است.

 
  • محدوده خادون

از سمت شمال برکه حاج علی و جاده ارتباطی شهرستان بستک به شهرستان بندر لنگه، واز سمت جنوب کوه پل تیر و درواه كبوتردان ، واز سمت مغرب روستای کوردان، و از سمت مشرق به روستای آسو محدود می‌گردد.

 
خادون
  • صیدماهی درمنطقهٔ خادون

منطقه خادون جایی بسیار مناسب است برای صید ماهی، مخصوصاً در موسمی که باران زیاد می‌بارد، به همیجهت صیدگاه خادون در مواسم مختلف سال مملوء از صیادان می‌باشد که برای صید ماهی به آنجا می‌روند.

  • ماهی  کِرَک

 

 

در این منطقه بعد از باریدن باران و طغیان رودخانه یک نوع ماهی که به گویش محلی ( کِرَک و به عربی بیاح ) می‌نامند یافت می‌شود. بعد از آمدن باران وقاطی شدن آب شیرین با آب شور رودخانه، از اینگونه ماهیها زیاد یافت می‌شود، بنا براین در این مواسم منطقه خادون جنب وجوش خاصی دارد و مردم کوخرد برای صید ماهی کِرَک در آنجا نوعی «لیخ» و یا گُردِنُه به لهجه محلی (اَخار) می‌نامند برای صید ماهی در رودخانه می‌گذارند و به‌وسیله آن ماهی کِرَک صید می‌کنند.

 
  • ماهی کَرُو

همچنین نوعی دیگر نیز از ماهی در رودخانه مهران وجود دارد که بنام ماهی کَرُو معروف است، این نوع ماهی نیز در منطقه خادون زیاد است و مردم آن را صید می‌نمایند، ماهی کرو هنگام برشتن آن بوی زننده‌ای دارد.

 

منابع

  • محمدیان، كوخرددى ، محمد ، « شهرستان بستک و بخش کوخرد » ، ج1. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰5 میلادی.

تال (صخره)

تال (صخره)

 

تال در گویش فارسی لارستان (بویژه در لهجه کوخِردی و بستکی) به معنی سنگ بسیار بزرگ است.

ملف:Sakhra.T.NAZ.Kookherd.jpg
 
تال
 
صخره‌های مشهور شهرستان بستک هرمزگان
تال،سنگ نازبن،تال مد اودلی،تال کل احمد،سنگ اکال،سنگ بند بن،سنگ لنگ پومه،سنگ پاتیل

 

منبع

  • محمدیان، کوخرددی ، محمد ، «شهرستان بستک و بخش کوخرد» ، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.

تپه ره (كوخرد)

تپه ره نام نقطه‌ای جغرافیایی در پایهٔ رشتهٔ کوه ناخ در شمال دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران است.

 

  • جغرافیای منطقه

رشتهٔ کوه ناخ از سمت شمال کوخرد قرار دارد، و تَپه رَه در پایهٔ این رشته کوه ودر جنوب (پَر دُراخی) واقع شده‌است، فاصله دهستان کوخرد تا «تَپهَ رَه» که اولین راه ورودی به سلسلهٔ کوه ناخ است ۲ کیلومتر بیشتر نیست، ازطرف شمال «تَپه رَه» یک راه شنی وجود دارد که می‌توان باماشین بداخل تنب (تپه) رفت، پُشت پر دراخی که سَرگرد تنگه شُمو است ۲ خانوار سکنه دارند، یکی بنام «محمد محمود مَد کلانتر» و دیگری بنام «محمد عبدالکریم» ، این ۲ خانوار ۸ نفر جمعیت دارد. در سَرگرد تنگه شمو یک زمین جوکاری بوده که بنام «دُوکنِه شمو» معروف بوده که تاحالا قسمتی از آن متروک ومخروبه دیده می‌شود، از سمت شمال زمین جوکار یک درخت نخل بزرگی بوده که بنام «لِشتِ خُوَشکار» معروف بوده، این درخت خرما به حاجی جعفر گَپ بن محمد بن احمد آل جعفر تعلق داشته‌است، بعد از لِشتِ خُوَشکار یک چشمه کوچکی و گریوه تنگی وجود دارد که بنام گری چَپان معروف است، ازسمت قبله گری چَپان یک کوه بلندی است که بنام پَرِ توصیله معروف است، قلعهٔ تاریخی که به قلعه توصیله معروف است برقله این کوه قرار داشته‌است که اکنون قسمتی از قلعه برجای مانده وآثارش باقی است، در ۲۰ متری گری چَپان ازطرف شمال یک چشمه تلخ کوچکی است که در حدود ۵ اصله نخل را آبیاری می‌کند، ازطرف شمال چشمه ونخلها یک کوهی مُجَزا وجود دارد بطول هزار متر، قسمت شرقی این کوه بنام «پَرِ زُخِر» معروف است، اما قسمت غربی آن «پَرِ گری زامِردان» می‌نامند، یک تنگه عمیقی وسط این کوه‌است که کوه را به دوقسمت کرده‌است، در وسط این تنگه یک سنگ بزرگی وجود دارد که سرتاسر دهانه تنگه را گرفته‌است وعبور از تنگه دشوار کرده‌است وجایی سخت‌گذر است، به این سنگ به لهجه محلی «سنگ بند بن» می‌گویند ، در زمان قدیم کُوخِردیها از بالای این سنگ طناب زنجیری بسته بودند وبه‌وسیله این طناب از سنگ وتنگه عبور می‌کردند به همین جهت سنگ بُند بنِ نامیده شده‌است.

 

تپه ره
  • نقاط پیرامون تپه ره

از سمت شمال: «پَر دُراخی» ، تنگیرد ، سد شمو ، و سنگ پاتیل ، و سنگ لنگ پومه از طرف جنوب غربی دهنو کوخرد و گود میان ده ، و از طرف جنوب دهستان کوخرد ، و خمخه چهار تا و درواه دومیدخی از سمت مشرق تپه ره قرار دارند، این منطقهٔ جغرافیایی در حدود ۴ تا ۵ کیلومتر زیر پوشش دارد.

منبع

محمدیان، کوخردی ، محمد ، (شهرستان بستک و بخش کوخرد) ، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.

گویش لارستانی یا لاری

گویش لارستانی یا لاری از گویش‌های فارسی است که گاه به خاطر تفاوت‌های زیاد آن با فارسی معیار به عنوان یک زبان از شاخهٔ زبان‌های فارسی‌تبار (شاخه ایرانی جنوب غربی) نیز قلمداد شده‌است. گویش لارستانی گویشی است که مانند زبان فارسی در شاخه زبان‌های ایرانی جنوب غربی قرار می‌گیرد.[۱] این گویش را می‌توان به پارسی میانه ارتباط داد. این گویش گونه جنوب غربی خالصتر از گویش پارسی مدرن است که تحت تاثیر گویشهای شمالی قرار گرفته‌است.[۲]

لارستانی گویش ساکنان جنوبی استان فارس و مردم غرب هرمزگان است که در منطقه وسیعی به نام لارستان کاربرد دارد. اگرچه به گویش همه ساکنان لارستان، لاری گفته می‌شود، این گویش در جای جای این منطقه نمودهای گوناگونی دارد که بیشتر این تفاوت‌ها در تلفظ واژگان است. گویش لارستانی بیش از نُه لهجه را دربر می‌گیرد: لاری، فرامرزی، کُوخِردی، خُنجی، اسیری، اِوَزی،جناحي گَوده‌ای، گِراشی، فیشوَری، فداغی، بیخه‌ای و بَستَکی.

ما لچانوا زبان شناس معاصر روسی، عقیده دارد که کومزاری نیز یکی از لهجه‌های لارستانی است.

منبع

  • احمد نور احمدی؛ بررسی تطبیقی فعل, ضمیر و واژه در زبان لاری با فارسی میانه

موریه (در عربی: الموریة )

موریه (در عربی: الموریة ) ، از اقسام خوردنی‌های شهر خور فکان است که در منطقهٔ امارات شمالی (ساحل الشرقی) از توابع امارت شارجه در امارات متحده عربی می‌باشد. نوعی خوراکی شبیه به «مهوه» یا «مهیاوه» است.

 

«المُوریة» این خوردنی سنتی مخصوص شهر خور فکان است، ودر منطقهٔ شرقیه یا (ساحل شرقی) شهرت فراوانی دارد. در مورد این خوردنی سنتی مادر «أم علی» که یکی از ساکنان شهر خور فکان هستند، چنین شرح می‌دهد که: در مناطق دولت امارات متحده عربی خوردنی‌ها و خوارکی‌های سنتی گوناگونی وجود دارد که مردم این مناطق از دوران بسیار دور واز گذشتگان خود به ارث برده أند، «المُوریة» هم یکی از این خوردنی هاست مانند «مهیاوه» وغیره از خوراکی‌های متعدد سنتی که تا به حال در منطقه موجود وکاربرد دارد. وی تأکید کردند که أصل نام این خوردنی یعنی «مُوریة» فارسی است، واز جنوب ایران واز مناطقی مانند:قشم (جسم) ، بندر لنگه (لنجه) ، و کیش (قیس) به این مناطق آمده‌است. وی گفتند که موریه قبل از مهیاوه به این منطقه آمده‌است، ومورد استفادهٔ مردم بوده‌است، و «مهوه» یا «مهیاوه» در مرتبهٔ دوم قرار داشته‌است، ولی به مرور زمان «مهوه» شهرت بیشتری بین مردم یافته‌است.

 

 
(المورية) از خوردنی‌های سنتى شهر خور فكان

أما ساخت موریه صد در صد با تهیه و ساخت «مهیاوه» فرق می‌کند، ودر طرز ساخت آن اختلاف وجود دارد، أما مکونات أصلی آن همان ماهی ساردین ریز بطول پنج تا ده سانتیمتر که بنام «هَشینه» معروف است که بلهجه محلی «مُوتُو» می‌نامند، پس از خشک کرده کوبیده تهیه می‌شود. رنگ موریه از رنگ «مهوه» یا «مهیاوه» تیره‌است ، وبویش نیز زنند تر است.

  • طرز مصرف آن

طرز مصرف «موریه» تقرباً مانند طرز مصرف مهوه است، «موریه» را داخل پیاله‌ای در سفره می‌گذارند ودر خوردن آن فقط قسمتی از نان را با آن خیس می‌کنند، طعم آن تند است ونمی توان زیاد خورد. به‌ویژه صبحها به جای پنیر از آن استفاده می‌شود. در حال حاضر این مایع خوردنی فقط در شهر خورفکان استفاده می‌شود.

فوائد غذائی موریه

موریه دارای فسفر و کلسیم وچربی زیادی است که همگی از ماهی بدست آمده‌است. وهمانطور که معلوم است چربی ماهی خاصیت خوبی برای جسم آن دارد. وبه اعتقاد مرد از ابتلاء به بیماری پوستی (پیس) جلو گیری می‌کند.

  • موریه در منطقه جازان

در منطقهٔ جازان در عربستان سعودی (الموریة) نام ظرفی سفالی است که از آن برای تقدیم غذا استفاده می‌شود، این بیشتر در مناطق کوهستانی مورد استفاده‌است، همچنین برای حفظ روغن نیز در بعضی روستاها کوهستانی مورد استفاده‌است.

منبع

  • دکتر: المجد، کمال، احمد، (دولة الامارات العربیة المتحدة، دراسة مسحیة شاملة) . ، شرکه المصریة للطباعة والنشر: قاهره، چاپ اول، انتشار سال ۱۹۷۸ میلادی. (به عربی).

جستارهای وابسته

مَهوه یا مهیاوه

مَهوه یا مهیاوه به عربی ( مِشاوَة ). از اقسام خوردنی‌های شهرستان لار و بستک و منطقه جنوب ایران و هرمزگان می‌باشد. « مهوه » بروزن « قهوه » که گاهی « مهیاوه » یا « مَویُه » هم گفته می‌شود به گویش محلی، در تمام منطقه هرمزگان و به ویژه لارستان روستاهای آن دیده می‌شود و از شهرت زیادی برخوردار است، و آن مایعی است به رنگ تیره مایل به خاکستری و بوی زننده‌ای دارد.


 
مهياوه يا (مهوه)

 

  • طرز تهیه مهوه

ابتدا ماهی ساردین ریز بطول پنج تا ده سانتیمتر که بنام « هَشینه» معروف است که بلهجه محلی « مُوتُو » می‌نامند، پس از خشک کرده کوبیده و باجو برشته و خردل (در گویش محلی: خندل) برشته شده و کوبیده شده مخلوط نموده و مقداری نمک وآب به اندازه معینی به آن اضافه نموده که مایع نسبتاً روانی بدست می‌آید که همان «  مهوه » یا «  مهیاوه  » است. در بعضی جاها آن را جلوی آفتاب می‌گذارند تا خمیر شود که بوی زننده‌ای نیز پیدا می‌کند.

  • طرز مصرف مهیاوه

مهوه را داخل پیاله‌ای در سفره می‌گذارند ودر خوردن آن فقط قسمتی از نان را با آن خیس می‌کنند، طعم آن تند است ونمی توان زیاد خورد. به‌ویژه صبحها به جای پنیر از آن استفاده می‌شود. در بعضی اوقات در موقع پختن نان « مهوه » و روغن رویش می‌کنند و به آن « نان مهوه‌ای » می‌گویند، نان مهوه و روغنی که در این نواحی درست می‌کنند بسیار مشهور است.

  • فوائد غذائی مهوه

مهوه دارای فسفر و کلسیم وچربی زیادی است که همگی از ماهی بدست آمده‌است. مردم منطقه جنوب می‌گویند که فرمول مهوه یا (مهیاوه) ابن سینا طبیب و دانشمند ایرانی و یا بقول بعضیها بزرگمهر وزیر انوشیروان تهیه نموده‌است، و معتقدند که خوردن مهوه که دارای خردل هم هست از ابتلاء به بیماری پوستی (پیس) جلو گیری می‌کند. گویا کلمه « مهوه » یا « مهیاوه » در اصل از دو کلمه ماهی و آب مرکب بوده که (آوه) یا (أو) به گویش محلی بمعنای آب می‌باشد، یعنی آب و ماهی.

 
فرهنگ بومی بستک هرمزگان
 

اکال| خیر| ترنه| جی (وسیله کشاورزی)| ساروج| سجم| شاعران معاصر کوخرد| کپر| عسل در منطقه کوخرد هرمزگان| گویش کوخردی| گویش لارستانی| چاه چرخ گاوی| چهارطاقی| موه| مهوه| پاگه| یرد|

 

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج2. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

جستارهای وابسته

یُرد

اصطلاحاً به اردوگاه‌های بادیه‌نشینان در اطراف روستاها در بخش‌هایی از جنوب ایران یُرد می‌گویند. 

یُرد

یُرد

یُرد واژه‌ای برگرفته از یورت ترکی است که معنی چادر کوچ‌نشینی می‌دهد. یرد به جائی اطلاق می‌شود که ایل نشینان و عشایر در آنجا خیمه می‌زنند و ساکن می‌شوند. این خیمه‌ها را از پشم گوسفند درست می‌کنند که البته رنگ آنها سیاه است و شکل این خیمه‌ها مستطیل است و سقف و اطراف آن از موی بز ساخته می‌شود وطول هر خیمه از جهار تا پنج متر است. این خیمه‌ها روی چند پایه اساسی بالا برده می‌شود و هر خیمه با چند طناب در اطراف آن با میخ در زمین نصب می‌شود.

 
یرد

 

غالباً سوی خیمه رو به مشرق است بویژه در فصل زمستان برای دریافت آفتاب در درون خیمه. همچنین در فصلهای دیگر برای برپایی خیمه به عواملی چون جهت وزش باد، دمای هوا، موقعیت زمین و روشنی دقت کامل می‌شود. در فصل تابستان برای تهویه و ورود باد به درون خیمه اطراف خیمه را بالا می‌زنند، اما در زمستان اطراف (جوانب) خیمه را پائین می‌آورند و روی آن خاک می‌ریزند تا اینکه از ورود باد سرد و هوا و آب باران جلوگیری شود.

  • یردهای غرب هرمزگان

از اردوگاههای صحرانشین در بادیه کوخرد و مشهورترین یرد منطقه می‌توان از «یُردعلی زینل » و «یُردعلی مــَّد عالی » نام برد که در (پس رود گپ) رودخانه مهران در جنوب غربی دهستان کوخرد واقع هستند.

 Saudi Culture - സൗദി സംസ്കാരം 21.JPG

 
فرهنگ بومی بستک هرمزگان
 

اکال| خیر| ترنه| جی (وسیله کشاورزی)| ساروج| سجم| شاعران معاصر کوخرد| کپر| عسل در منطقه کوخرد هرمزگان| گویش کوخردی| گویش لارستانی| چاه چرخ گاوی| چهارطاقی| موه| مهوه| پاگه| یرد|

 

منابع

  • محمدیان، محمد. به یاد کوخرد ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۱ میلادی.
  • الكوخردى ، محمد ، بن يوسف، (كُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِيةَ عَلي ضِفافِ نَهر مِهران) الطبعة الثالثة ،دبى: سنة 199۷ للميلاد.
«با تاریخ دیار کوخردو منطقهٔ باستانی بخش کوخردبیشتر آشنا شوید»  
 
SHERENO.35.jpgMohMad.1.jpgBeyad.2.jpgSHERENO.37.jpg Ketab kukherd sarzamin shaeran1.jpg  

Ketab kukherd sarzamin shaeran.jpgKetab parandegan kukherd.jpgR.ARU.15.jpgKetab sarzamin shaeran.jpg 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق  استاد: محمدمحمدیان کوخردی 

استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه 

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى    

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس 

 

كتاب: بياد كوخرد

  

پژوهشگر، جغرافى دان، تاريخدان و شاعر كوخردى 

پاگَه

پاگَه مردم جنوب ایران بویژه در هرمزگان برای حفظ جان دامهای خود در مقابل حیوانات درنده از قبیل گرگ، شغال و روباه محفظه بزرگی از چوب درخت نخل خرما درست می‎کنند که به‌وسیله این چوبها و با در کنار هم قرار دادن و گره‎زدن آنها با درانی (طناب) جایگاه مخصوص به دام را درست می‎کنند که پاگَه نام دارد، که به گویش کوخردی «اَسُوه» نامیده می‌شود. دامداران با ساخت پاگه و نگهبانی سگهای اهلی شده دامهای خود را در مقابل خطرات حفظ می‎کنند.

 

نتيجة بحث الصور عن زريبه


 
آخور حيوانات (پاگه Pagah)

 

 
فرهنگ بومی بستک هرمزگان
 

اکال| خیر| ترنه| جی (وسیله کشاورزی)| ساروج| سجم| شاعران معاصر کوخرد| کپر| عسل در منطقه کوخرد هرمزگان| گویش کوخردی| گویش لارستانی| چاه چرخ گاوی| چهارطاقی| موه| مهوه| پاگه| یرد|

 

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد. به یاد کوخرد ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

مُؤه

مُؤه واژه‌ای است در گویش فارسی لارستانی به معنای نخل. در گویشهای دیگر فارسی این واژه به گونه مغ و موغ هم بکار می‌رود. نام تنگه هرمز که در آثار قدیمتر به گونه موغ و هورموغ ضبط شده هم از همین ریشه و به معنای درخت نخل است.

 

 
فرهنگ بومی بستک هرمزگان
 

اکال| خیر| ترنه| جی (وسیله کشاورزی)| ساروج| سجم| شاعران معاصر کوخرد| کپر| عسل در منطقه کوخرد هرمزگان| گویش کوخردی| گویش لارستانی| چاه چرخ گاوی| چهارطاقی| موه| مهوه| پاگه| یرد|

 

 
گونه‌های خرماهای ایرانی
 مهتری - سلانی - نوقدیم - کلک سرخ - نوعروس -خروی پس باغ - مُسلّی - زامَردان - شهمران - پنجه عروس - مُرداسنگ - بَگَشی - شاهانی - زرد لار - خاسئو (خواصوئی) - گنتار - لولو - کبکاب - لَشت - نِلسو - شکری - زرک - آلو مهتری - خضراوی - برهی - چشم گاوی - خلاص - بالیده - پیوا - فرد - هلو - جوه - غوه - مرزبان - خنیزی - کلوته - مضافتی - آزاد - نغال - خصاب.خشتی - زاهدی

 

 

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد. به یاد کوخرد ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

کَپَر  (كوخرد)

کَپَر نام گونه‌ای اقامتگاه سایه‌بانی در منطقه شهرستان بستک و مناطق گرم در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران است. مردمان کوخرد و بخش کوخرد و روستاهای توابع و مناطق مجاور برای استراحت روزانه خود کپر می‌ساختند، مخصوصاً آنهایی که در فصل تابستان و گرما به پشت رودخانه می‌رفتند و در نخلستانهای خودشان در موسم ثمر نخل چند ماه در آنجا می‌ماندند، چند کپر می‌ساختند یکی برای نشستن در سایهٔ آن، دیگری برای سایه‌بان ظرف آب، و دیگری برای مطبخ، همچنین در کنار زمینهای کشاورزی خود و حتی به علت کمبود درآمد جهت ساخت خانه و منزل برای نشیمن و زندگی درآن کپر می‎ساخته‎اند. کپر مانند سجم است اما از سجم بلندتر است، فقط اختلاف در استعمال آن این است که سجم به هنگام شب در روی «بالای» آن می‌خوابند، اما کپر در روز در سایه «زیر» آن می‌نشینند.

 

نتيجة بحث الصور عن کَپَر

 

 

  • نحوهٔ ساخت کَپَر

کپر از تنه نخل کُنده «مُواه» و شاخه و برگ درخت نخل ساخته می‌شود. ۴ عدد تنه درخت خرما «نخل» ساقط شده درخت نخل را در زمین جا می‎دهند و در بین ۴ ساقه که به شکل مربع یا مستطیل به زمین کرده شده شاخه‌‎های درخت نخل قرار می‎دهند و به‌وسیله درانی «طناب» به همدیگر می‎بافند و در بالای واطراف آن با سِونِد می‌پوشاندند، که بدینصورت یک کپر برای ایجاد سایه و گذاشتن وسایل خود در سایه و استراحت کردن به وجود می‎آید.

  • نحوهٔ استفاده از کَپَر

در زمان قدیم مردم دهستان کوخرد و منطقهٔ اطراف آن برای استراحت روزانه در کنار زمین ونخلهای خود کپر می‌ساختند. همچنین در کنار باغ‌ها نیز برای انبار کردن پیاز و هندوانه و دیگر محصولات برای حفظ آنها از نور آفتاب از کپر استفاده می‌شده‌است. همچنین در کنار رودخانه و در کنار خانه‌های کاهگِلی، جایی نیست که کپر نباشد. همانند سجم، کپر نیز در ضروری است و وجود دارد.

 
فرهنگ بومی بستک هرمزگان
 

اکال| خیر| ترنه| جی (وسیله کشاورزی)| ساروج| سجم| شاعران معاصر کوخرد| کپر| عسل در منطقه کوخرد هرمزگان| گویش کوخردی| گویش لارستانی| چاه چرخ گاوی| چهارطاقی| موه| مهوه| پاگه| یرد|

 

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد. به یاد کوخرد ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

سِجَم (كوخرد)

سِجَم

سِجَم نام گونه‌ای تخت حصیرپوش است که در دهستان کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران استفاده می‌شود.

 

ملف:SEEF.jpg

 

 

 

  • مکان اساسی در شبهای تابستانی

سجم گاه مانند کپر می‎باشد و سقفی نیز دارد اما در کل کمی کوچک‌تر از کپر است. سجم یا (منامه) برای خوابیدن در شب تابستانی به روی آن، دارای سقف می‎باشد که سقف آن نیز از تَنهِ کُنده نخل که به لهجه محلی (مُواه) می‌نامند درست می‎شود.

در زمان قدیم مردم روستاهای هرمزگان همچون روستاهای بخش کوخرد به پشت رودخانه‌ها که نخلستان بود می‌رفتند و مدت سه ماه فصل تابستان و گرما را در آنجا می‌گذراندند، و پس از سپری شدن تابستان به ولایت خود بر می‌گشتند. ازاینرو ناچار بودند دامهای محلی خود نیز همراه ببرند و چون اکثر موقع‏ها شبها را در صحرا و بیابان به سر می‌بردند نیاز به مکان و جایی برای حفاظت دامهای خود داشتند که از حمله گرگها و شغالها در امان باشند، بنابراین از شاخهای درخت خاردار مانند سُمر و سَلمَ و کُنار و همچنین شاخه‌های نخل برای ساخت مکان امنی برای دامهای خود بهره می‌گرفتند. دامدارانی که در حاشیه روستاها و شهرها ساکن هستند به علت داشتن دام و وجود علوفه، بیشتر وقت خود را در صحرا می‎گذرانند. مردمان بادیه نشین با امکانات اندک خود از کپر و سجم و پاگه وابزارهای دیگر مربوط به نخل استفاده لازم می‏نمایند.

سجم یک مکان اساسی است برای هر خانواده‌است و در بسیاری روستاها خانه‌ای وجود ندارد که سجم و کپر در جلو آن وجود نداشته باشد.

 
فرهنگ بومی بستک هرمزگان
 

اکال| خیر| ترنه| جی (وسیله کشاورزی)| ساروج| سجم| شاعران معاصر کوخرد| کپر| عسل در منطقه کوخرد هرمزگان| گویش کوخردی| گویش لارستانی| چاه چرخ گاوی| چهارطاقی| موه| مهوه| پاگه| یرد|

 

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

ساروج

ساروج 

ساروج از ابتکارات معماران ایرانی در دوران بسیار کهن است. برای ساختن آن نخست خاک رس و آهک را به نسبت شش و چهار مخلوط می‌کنند و گلی سفت می‌سازند و دو روز آن را ورز می‌دهند. بعد، قسمتی از خاکستر کوره‌های حمام را با مقداری مواد الیافی لوئی (تخم و پرزهای نوعی نی است) به آن اضافه می‌کنند و مخلوط تازه را با چوبهایی به قطر ده سانتیمتر می‌کوبند تا به خوبی باهم عجین شوند.

 


 
ديوار ساروجى ــ كوخرد

 

  • اهمیت ساروج

در دروان گذشته، ساروج از اهمیت خاصی برخوردار بوده و جهت ساختن حوض ، پل، آب انبار، برکه گرمابه و بنای خانه و سد کاربرد داشته‌است. ساروج یکی از مصالح قدیمی مصرف شده در ایران و بعضی کشورهای کنارهٔ خلیج فارس می‌باشد که تاریخ شروع کاربرد دقیق آن را نمی‌توان حدس زد، ولی نمونه‌هایی ۷۰۰ ساله از ساروج هم‌اکنون در نقاط مختلف ایران یافت می‌شوند.


 
حوضچه اى ساروجى پاراو کوخرد هرمزگان
  • ردپای ساروج در کشورهای دیگر

از کشورهای دیگری که ردپایی از ساروج در آن یافت می‌شود، کشور عمان و همچنین کشور یمن است. در دانشگاه‌های کشور عمان، به ساروج به عنوان یک ملات نگریسته می‌شود - در دانشگاه «سلطان قابوس»، در کشور عمان- و حتی مقاله‌هایی نیز در این زمینه ارائه گردیده‌است. آخرین باری که در ایران از ساروج استفاده شده حدود هشتاد سال قبل و در ابتدای دوره پهلوی بوده که از این تاریخ به بعد این ملات کلا به فراموشی سپرده شده و از صحنه معماری ایران حذف گردیده‌است و فقط در کتب مصالح به آن اشاره شده‌است. در افغانستان هم اکنون از این ملات استفاده می‌شود.


 
ديوار ساروجى ــ كوخرد

برای مثال در سال ۱۳۸۴ برای تعمیر و بازسازی باغ بابر در کابل هنگام ساخت حوضچه و آب نمای پلکانی از ساروج استفاده شده‌است. برای این منظور بر محیط دایرهای به قطر ۱۰ متر مربع چاله‌ای به پهنای نیم متر و عمق نیم متر کنده و داخل آن مصالح لازم شامل خاکستر، آهک، ماسه ریز،خاک سرخ و آب ریخته و سپس چرخ سنگی (مشابه لاستیک خودرو در نظر بگیرید)که توسط چند نفر با طناب کشیده و داخل گودال نیم متری چرخانده می‌شد و یک نفر پس از عبور چرخ سنگی مصالح کوبیده شده را با بیل زیر و رو می‌کرد تا دو باره چرخ سنگی از روی آن بگذرد و به این ترتیب مدت زیادی ملات ورز داده می‌شد.

سپس ملات آماده در محل آن استفاده و روی آن گونی خیس می‌انداختند. استاد کاران افغان معتقد بودند این ملات از سیمان محکم تر است.آنها با وجود در دسترس بودن سیمان برای ساخت حوض آب با زحمت زباد تهیه ساروج را برگزیده‌اند.

 

 
فرهنگ بومی بستک هرمزگان
 

اکال| خیر| ترنه| جی (وسیله کشاورزی)| ساروج| سجم| شاعران معاصر کوخرد| کپر| عسل در منطقه کوخرد هرمزگان| گویش کوخردی| گویش لارستانی| چاه چرخ گاوی| چهارطاقی| موه| مهوه| پاگه| یرد|

منابع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

جستارهای وابسته

«با تاریخ دیار کوخردو منطقهٔ باستانی بخش کوخردبیشتر آشنا شوید»  
SHERENO.35.jpgMohMad.1.jpgBeyad.2.jpgSHERENO.37.jpg Ketab kukherd sarzamin shaeran1.jpg  

Ketab kukherd sarzamin shaeran.jpgKetab parandegan kukherd.jpgR.ARU.15.jpgKetab sarzamin shaeran.jpg  

*پژوهش و تحقيق استاد:محمدمحمدیان کوخردی 

منبع:awayeseebah 

استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى  

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس 

كتاب: بياد كوخرد

حاج ملا اسماعیل (کوخرد)

حاج ملا اسماعیل وی فرزند شیخ حسن برادر شیخ عبدالرحمان بزرگ بود. مرد پارسایی بود و از طرف عمویش امور قضاوت کوخرد و هرنگ و لمزان و انجیره و دژگان به عهده او بود. بیشتر عمر خود را در امور کشاورزی و غرس درختان نخل صرف می‌کرد و دام زیادی داشت. اشتیاقی مفرطی به دامداری داشته، حاج اسماعیل گویا در حدود ۱۱۵۳ هجری قمری در کوخرد فوت کرده و در بقعه‌ای جنب بارگاه عمویش شیخ عبدالرحمن بزرگ مدفون است که در یک محوطه واقع شده‌است.د

 


 
آرامگاه حاج ملا اسماعیل

 

 

 

آرامگاه ایشان در دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان واقع شده‌است و یکی از آثارهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است.

 
اهالى شهرستان بستک هرمزگان
 

احمد فرامرزی  • احمد حبیبی  • احمد خان بزرگ  • احمد راشد مدنی  • احمد نور مدنی  • جلودار مهران  • حاجی جعفر پالاش  • حاجی ملا محمد شریف شاکر  • حاج محمد صالح مباشر  • حاج ملا اسماعیل  • حاجی جعفر گپ  • حاج شيخ احمد بزرگ  • حسن دوم مدنی  • حسن فرامرزی  • راستی  • راشد مدنی  • راشد دوم مدنی  • سرتيب شيخ عبدالنور  • سید کامل پیر  • سید عبدالله حسینی  • سید محمد سید منصور  • شیخ محمد بستکی  • شیخ حسن بستکی  • شیخ عبدالسلام خنجی  • شمد لاوری  • شخ حسن عالی  • شیخ محمد نور مدنی  • شیخ حسن مدنی  • شیخ عبدالرحمن بزرگ  • شیخ محمد بن شیخ راشد مدنی  • شیخ احمد مدنی  • عبدالرحمان فرامرزی  • عبدالقادر بستكى  • عبدالرزاق مشایخی آگاه  • عبدالله مدنی  • عبدالله نقشبندى  • غيرت بستكى  • فایز بستکی  • قاضی کوخرد  • ملای ارباب  • محمد رفيع خان  • معروف  • مصطفی مدنی  • ملا محمدعلی کوخردی  • محمد سعيد بستكى  • مجرم بستکی  • محیا بستكى  • ملا محمد نامی  • محمداعظم خان  • محمد رضا خان  • محمدعمر سیف‌الله قتالی  • محمد تقی خان  • محمد آخوند  • مصطفی خان  • همت بستكى  • هادى خان بستكى

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

شیخ احمد مدنی

شیخ احمد مدنی نام کامل وی: (مولانا شیخ احمد بن شیخ راشد مدنی بن شیخ مصطفی مدنی بن شیخ حسن مدنی) . از بزرگان دینی و مرشد خاص حاج مصطفی خان ومورد اعتقاد واحترام عامه مردم مناطق جنوب بوده‌است. ایشان نیز در اواخر عمرش از شناس به بستک آمده ودراطاق کوچکی جنب مسجد شیخ عبدالقادر بستكى معتکف گردیده. ایشان در ابتداء امر از دادن طریقت خودداری نموده واز مروجین ومریدان خود معذرت می‌خواست، ولی پس از مدتی و با اصرار مرحوم سید جمال بن سید مرتضی بستکی که از سادات محترم ومورد اعتماد مردم بود ومریدان زیادی داشته، شیخ احمد قبول نموده وطریقت مدنی را منتشر کرده، تاینکه درسال ۱۲۶۳ هجری قمری و به علت بیماری وضعف شدید پیری در بستک درگذشت ودر غربی قصبهٔ بستک مدفون گردید.

آرامگاه شيخ احمد بن شيخ راشد مدنى ــ بستک

پس از چندی مرحوم حاجی مصطفی خان بقعهٔ مجللی بر روی قبر او ساخت واین شعر زیبا در مرثیه وتاریخ فوتش سرود:

قــطـــب رب الـعـــالمـیــن غــــوث زمــــان شد مقیم این مکان روضه جنت نشان
پابه حرمت نه دراین مشهد که از تاریخ آن مـعبد روحـانیان است ومطاف قـدسیان


مولانا شیح احمد بن شیخ راشد مدنی با وجودیکه دوپسر عالم وباتقوی از خود باقی گذاشت، ولی مولانا شیخ راشد دوم مدنی برادر زاده خود که در لار علیا (لاور شیخ در ۲۹ کیلومتری شمال شرقی دهستان کوخرد) معتکف بود برای ارشاد مردم وهدایت مردم تعیین نمود واجازه نشر طریقت مدنی به او داد و ایشان جانشین خود نمودند.

 
اهالى شهرستان بستک هرمزگان

احمد فرامرزی  • احمد حبیبی  • احمد خان بزرگ  • احمد راشد مدنی  • احمد نور مدنی  • جلودار مهران  • حاجی جعفر پالاش  • حاجی ملا محمد شریف شاکر  • حاج محمد صالح مباشر  • حاج ملا اسماعیل  • حاجی جعفر گپ  • حاج شيخ احمد بزرگ  • حسن دوم مدنی  • حسن فرامرزی  • راستی  • راشد مدنی  • راشد دوم مدنی  • سرتيب شيخ عبدالنور  • سید کامل پیر  • سید عبدالله حسینی  • سید محمد سید منصور  • شیخ محمد بستکی  • شیخ حسن بستکی  • شیخ عبدالسلام خنجی  • شمد لاوری  • شخ حسن عالی  • شیخ محمد نور مدنی  • شیخ حسن مدنی  • شیخ عبدالرحمن بزرگ  • شیخ محمد بن شیخ راشد مدنی  • شیخ احمد مدنی  • عبدالرحمان فرامرزی  • عبدالقادر بستكى  • عبدالرزاق مشایخی آگاه  • عبدالله مدنی  • عبدالله نقشبندى  • غيرت بستكى  • فایز بستکی  • قاضی کوخرد  • ملای ارباب  • محمد رفيع خان  • معروف  • مصطفی مدنی  • ملا محمدعلی کوخردی  • محمد سعيد بستكى  • مجرم بستکی  • محیا بستكى  • ملا محمد نامی  • محمداعظم خان  • محمد رضا خان  • محمدعمر سیف‌الله قتالی  • محمد تقی خان  • محمد آخوند  • مصطفی خان  • همت بستكى  • هادى خان بستكى

منابع

  • محمدیان کوخردی، محمد، مشایخ مدنی، چاپ دوم، دبی: سال انتشار ۲۰۰۲ میلادی.

شیخ احمد نور مدنی

شیخ احمد نور مدنی فرزند شیخ محمد نور مدنی یکی پیشوایان عصر اخیر مقیم در لاور علیا (لاورشیخ) در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران . نام کامل وی: (مولانا شیخ احمد نور بن شیخ محمد نور بن شیخ راشد بن مولانا حاجی شیخ محمد آخوند بن شیخ عبدالله مدنی بن شیخ راشد دوم مدنی بن شیخ محمد بن شیخ راشد أول بن شیخ مصطفی مدنی بن مولانا العلامه شیخ حسن مدنی)، شیخ لاور.


نام تو ای شیخ مشهور در جهان در خـلـیـج و در یمن و کـل مـکان
شیخ احمد نـور وشهرت مـدنـی سـرفراز است مـدنی در دوجهان
از تــوآیــد ای شـه عـالی مـقام بوی عـطـر وبوی مسک وزعفران
بــــود لاور دار عـــلــم و مـعـرفت شیخ مـا شد مـقیم در این مکان


شیخ احمدنور دوران کودکی در لاور وتعالیم دینی نزد پدر خود را آغاز نمود، سپس به مدرسه «الرحمانیه» نزد العلامه سلطان العلماء در بندر لنگه التحاق یافت ودر آنجا فارغ التحصیل شد، ودوباره به لاور بازگشت واکنون به جای پدرش نشسته‌است.

شیخ احمد نور نیز مانند پدرش واجدادش مهمانخانه ، برکه ، مسجد ساخته‌اند ودر آبادی روستای لاور فعال بود، و در رساندن برق به روستای لاور نیز کوشش بسیار نموده‌است، همچنین در روستاهای اطراف نیز چند باب آب انبار (برکه) ومسجد ساخته‌است. راه شوسه لاور توسط او ساخته شده‌است ، با ایجاد این راه مردم می‌توانند با ماشین به لاور بروند، در سابق راه لاور مالرو و سواره‌رو بوده‌است ومردم فقط با شتر ، الاغ ، اسب و قاطر می‌توانستند به لار بروند.

 
اهالى شهرستان بستک هرمزگان

احمد فرامرزی  • احمد حبیبی  • احمد خان بزرگ  • احمد راشد مدنی  • احمد نور مدنی  • جلودار مهران  • حاجی جعفر پالاش  • حاجی ملا محمد شریف شاکر  • حاج محمد صالح مباشر  • حاج ملا اسماعیل  • حاجی جعفر گپ  • حاج شيخ احمد بزرگ  • حسن دوم مدنی  • حسن فرامرزی  • راستی  • راشد مدنی  • راشد دوم مدنی  • سرتيب شيخ عبدالنور  • سید کامل پیر  • سید عبدالله حسینی  • سید محمد سید منصور  • شیخ محمد بستکی  • شیخ حسن بستکی  • شیخ عبدالسلام خنجی  • شمد لاوری  • شخ حسن عالی  • شیخ محمد نور مدنی  • شیخ حسن مدنی  • شیخ عبدالرحمن بزرگ  • شیخ محمد بن شیخ راشد مدنی  • شیخ احمد مدنی  • عبدالرحمان فرامرزی  • عبدالقادر بستكى  • عبدالرزاق مشایخی آگاه  • عبدالله مدنی  • عبدالله نقشبندى  • غيرت بستكى  • فایز بستکی  • قاضی کوخرد  • ملای ارباب  • محمد رفيع خان  • معروف  • مصطفی مدنی  • ملا محمدعلی کوخردی  • محمد سعيد بستكى  • مجرم بستکی  • محیا بستكى  • ملا محمد نامی  • محمداعظم خان  • محمد رضا خان  • محمدعمر سیف‌الله قتالی  • محمد تقی خان  • محمد آخوند  • مصطفی خان  • همت بستكى  • هادى خان بستكى

منبع

  • محمدیان کوخردی، محمد، مشایخ مدنی، چاپ دوم، دبی: سال انتشار ۲۰۰۲ میلادی.

شیخ عبدالله مدنی

شیخ عبدالله مدنی نام کامل وی: (مولانا شیخ عبدالله بن شیخ راشد دوم مدنی بن شیخ محمد بن شیخ راشد اول بن شیخ مصطفی مدنی بن شیخ حسن مدنی) . مقیم لاور علیا (لاورشیخ) از توابه بخش کوخرد در شهرستان بستک. شیخ عبدالله از زهاد ومتورع به تقوی وپرهیزکاری ومورد اعتقاد واعتماد مردم وحکام بستک و جهانگیریه بوده‌است. ایشان در نهم ماه محرم الحرام سال ۱۳۱۸ هجری قمری برحمت حق واصل شد و در لاور مدفون شدند.

مرثیه فوت مولانا شیخ عبدالله مدنی

مــرشـــد راه دیــن ولــی الللــه پــیـر ارشـاد، شیخ عبدالله
چونکه عمرش گذشت ازسبعین میـل فـرمـود سـوی علیین
پیـش حـق شیخ مـا مکـرم بـود کـه وفاتـش نـه محـرم بود
سـال تــرحـیــل آن خـــدا آگــاه لطف حق به شیخ عبدالله (۱۳۱۸ هـ)


 
اهالى شهرستان بستک هرمزگان

احمد فرامرزی  • احمد حبیبی  • احمد خان بزرگ  • احمد راشد مدنی  • احمد نور مدنی  • جلودار مهران  • حاجی جعفر پالاش  • حاجی ملا محمد شریف شاکر  • حاج محمد صالح مباشر  • حاج ملا اسماعیل  • حاجی جعفر گپ  • حاج شيخ احمد بزرگ  • حسن دوم مدنی  • حسن فرامرزی  • راستی  • راشد مدنی  • راشد دوم مدنی  • سرتيب شيخ عبدالنور  • سید کامل پیر  • سید عبدالله حسینی  • سید محمد سید منصور  • شیخ محمد بستکی  • شیخ حسن بستکی  • شیخ عبدالسلام خنجی  • شمد لاوری  • شخ حسن عالی  • شیخ محمد نور مدنی  • شیخ حسن مدنی  • شیخ عبدالرحمن بزرگ  • شیخ محمد بن شیخ راشد مدنی  • شیخ احمد مدنی  • عبدالرحمان فرامرزی  • عبدالقادر بستكى  • عبدالرزاق مشایخی آگاه  • عبدالله مدنی  • عبدالله نقشبندى  • غيرت بستكى  • فایز بستکی  • قاضی کوخرد  • ملای ارباب  • محمد رفيع خان  • معروف  • مصطفی مدنی  • ملا محمدعلی کوخردی  • محمد سعيد بستكى  • مجرم بستکی  • محیا بستكى  • ملا محمد نامی  • محمداعظم خان  • محمد رضا خان  • محمدعمر سیف‌الله قتالی  • محمد تقی خان  • محمد آخوند  • مصطفی خان  • همت بستكى  • هادى خان بستكى

منبع

  • محمدیان کوخردی، محمد، مشایخ مدنی، چاپ دوم، دبی: سال انتشار ۲۰۰۲ میلادی.

شیخ حسن مدنی

شیخ حسن مدنی که در اصل اهل مدینه و عرب هستند، ایشان از نسل امام علی بن ابی طالب کرم الله وجهه، ورضی الله عنه می‌باشند. نام کامل وی:( شیخ حسن بن سید محمد بن سید عبدالحمید الشناوی بن سید محمد بن سید حسن بن سید ابراهیم بن سید سلیمان بن سید محمود المُعادلی بن سید احمد المَحروسی بن سید صفی الدین بن سید یحی بن سید عبداللطیف بن سید موسی القاسم بن امام موسی کاظم بن امام جعفر الصادق بن امام محمد باقر بن امام علی زین العابدین بن امام حسین الشهید بن امام علی المرتضی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصی بن کلاب بن مره بن کعب بن لؤی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان ). ایشان در سده دوازدهم هجری قمری به‌طرف بر فارس شیبکوه هرمزگان ایران مهاجرت کرده‌اند. کُنیت وی «ابوالنور» واز سادات حسینی واز جانب مادر به حضرت غوث الربانی شیخ عبدالقادر جیلانی قدس الله سره العزیز نسبت دارد.

  • مهاجرت به ایران

ابوالنور بدرالدین شیخ حسن مدنی از اجله علماء شریعت واهل طریقت وصاحب کشف وکرامات وبا اعتکاف در مسجد النبی در مدینه منوره به عبادت وریاضت مشغول بودند. بنا به درخواستی که شیخ عبدالقادر بستکی العباسی از شیخ الزاهد المعروف بالصلاح والایمان والتقوی العلامه شیخ حسن مدنی کرده بودند، ایشان با فرزندانش وخویشانش وجمعی از مریدانش رهسپار جنوب ایران شدند. ایشان از طریق بغداد ــ بصره بسوی خلیج فارس روانه شدند، درابتدا در منطقهٔ رأس‌الخیمه که در آن وقت «جلفار» نام داشت مستقر شدند، بعد از دوسال اقامت در جلفار باکشتی بادی به‌طرف بر فارس (هرمزگان) روانه شدند. ابتداء در قر یه ملو که در سابق «ام اللؤلؤ» نام داشت متسقر شدند.((مُلُو یکی از روستاهای حومه بندر لنگه‌است)). این واقعه در سال ۱۰۸۷ هجری قمری در ایام حکم صفوی بر ایران رخ داده‌است. چنانکه در کتب خطی می‌نویسند اجداد شیخ حسن مدنی در بغداد ساکن وشیخ حسن مدنی در بغداد تحصیل علم کرده وطریقت شیخ ابوالنجیب السهروردی را گرفته، بعداً باجدش وپدرش به مدینه آمده‌اند ومدتی هم در آنجا ادامه تحصیل نموده وطریقت نقشبندی را اخذ کرده، و چنانکه قبلاً گفته شد در مسافرتی که شیخ عبدالقادر بستکی بنی عباسی به مدینه منوره نموده اورا ملاقات ودعوت کرده به ایران بیاید. ودر سالهای ۱۰۸۷ یا ۱۰۸۸ هجری قمری باخانواده وعده‌ای از مریدان وپیروان خود از مدینه به جنوب کشور مهاجرت کرده‌اند، وجمع بزرگی از عرب که بنام (عَرَب البُدُور) و (آل بُو سلطان) معروف بودند همراه ایشان بودند، از مدینه حرکت کرده و از طریق بغداد ـ بصره ـ عربستان سعودی ـ عمان ـ بسوی سواحل خلیج فارس روانه شدند. شیخ عبدالقادر عباسی در مسجد ملو از ایشان استقبال می‌کنند، بعد از دوسال اقامت ایشان از ملو به بندر کنگ تغییر مکان می‌دهند ومدتی در بندر لنگه اقامت داشته‌است. که پس از آن به بندر نخیلو نقل مکان می‌کنند. روستای ملو در ۱۸ کیلومتری غرب شهر بندر لنگه و بین روستای بستانه و روستای شناس قرار دارد. بعد از مدتی اقامت در قریه ملو به قریه کنگ منتقل می‌شوند. شیخ حسن مدنی در سال ۱۰۹۷ هجری قمری به قریه نخیلوه که در ۶ کیلومتری قریه مقام واقع شده‌است منتقل شدند.

  • زنده بگور وکرامات شیخ حسن مدنی

در کتاب اخلاق مدنی می‌نویسند که بعضی از ملاهای کنگ ازروی حسادت و سستی عقیده همیشه مزاحم شیخ می‌شدند و بی حرمتی به ایشان می‌کردند، با خودشان می‌گفتند که این عرب زاده آمده که بساط از زیر پای بکشد، چون شیخ حسن مدنی شخصی بود بسیار با وقار و خدا پرست و آواز دلنشینی داشت مخصوصاً هنگام قرائت قرآن مجید، مردم بیشتر به حلقه درس ایشان می‌رفتند، و چنانکه بطور رایگان به مردم درس می‌داد مردم بیشتر به ایشان متعلق شده بودن، ملاهای کنگ از این وضع خوششان نیامده و در پی اذیت وآزار شیخ حسن مدنی بودند وهر روز زبان اعتراض گشوده تا آنکه روزی عده‌ای مردی را که جداً منافق ومخالف شیخ حسن مدنی بود، بنام شخصی مرده (زنده) یا «زنده مرده» در کفن پیچیده روی جنازه بردوش گرفته در مسجدی که شیخ مشغول نماز و ذکر ودعاء بود می‌برند، و جلو شیخ برزمین می‌گذارند تا شیخ نماز بروی بخواند و بعداً تعنه به شیخ بزنند که شما نماز میت بروی آدم زنده خواندید، حضرت شیخ مسخره بازیهای آنانرا درک کرده ولی به روی آنان را نیاورده و نادیده می‌گیرد. حضرت شیخ از ایشان می‌پرسد آیا برزنده نماز بخوانم یامُرده؟. آن منافقان جواب می‌دهند برمرده. البته کسی برآدم زنده نماز میت نمی‌خواند واین مرده‌است که نماز براو فرض است. شیخ دوباره پرسید که برزنده نماز بخوانم یا مرده؟. منافقان دوباره جواب دادند بر مرده. سپس شیخ می‌فرماید که انشاءالله مرده‌است. شیخ بلند می‌شود وباجماعت برزنده کفن پیچیده نماز میت می‌خواند، بعد از انتهای نماز منافقان بر شیخ خندیدند، و بر مردی که خودش بحال بیهوشی زده بود ونفس در سینه خود گرفته و در کفن خوابیده بود صدا زدند که بلند شود، اما هر چند اورا صدا می‌زنند خبری نمی‌شود وحرکت نمی‌کند، اورا از کفن بیرون می‌آورند و می‌بینند که مرده‌است. وعاقبت زنده خودرا مرده یافتند وخنده تمسخر آمیز آنان به گریه وماتم تبدیل شد. به حضرت شیخ متوصل می‌شوند که کاری برای زنده مرده ما بکن، شیخ می‌فرماید من عیسی ابن مریم نیستم که مرده را بحکم خدا زنده گردانم. تقصیر از خود شما است وآنگاه این آیه را تلاوت می‌کند:(وَمَکَرُوا وَمَکَرُالله وَاللهُ خَیَرُالمَاکِرین).. می‌گوید من گناهی ندارم چندین مرتبه پرسیدم که مرده‌است یا زنده، اصرار کردید که مرده‌است. اکنون قضا کار خود کرده‌است دیگر هیچ علاجی وتدبیری در تقدیر نیست مگر اینکه اورا بخاک سپاریدو برای او از خدا طلب رحمت ومغفرت بکنید وبعداً توبه بکنید که این گونه اعمال تکرار نکنید. پس از این حادثه محل کنگ قدیم که هنوز آثار مخروبه وآب انبار (برکه دریا دولت) باقی است بنام زنده بگور معروف گردید و در ۶ کیلومتری شرقی شهر بندر لنکه قرار دارد. بعدا در دوکیلومتری شرقی آن ده مخروبه خانه وعمارت ساختند واهالی متفرقه دیگر در آنجا سکونت کرده وبنام کنگ جدید نامید شد. شیخ حسن مدنی گویا در اوائل سال ۱۰۹۷ هجری قمری از بندر کنگ لنگه خودش و خانواده اش و برادرش شیخ شعیب به بندر نخیلو می‌روند. اما برادرش شیخ شعیب طریقه زهد اختیار کرد ومتفرغ شد به عبادت پروردگار و ازدواج نکرد ومنقطع شد از دنیا و زینتها، هنگامیکه شیخ حسن مدنی در قریه (نخیلو) مستقر شد برادرش شیخ شعیب به جزیره‌ای که در نزدیکی سواحل نخیلو بود می‌روند این جزیره (جزیره لوند) نام داشت، می‌گویند نام (لوند) برتقالیها روی جزیره گذاشته بودند، شیخ شعیب در جزیره مذکور مستقر شد وبه عبادت خداوند متفرغ شد تا اینکه در آنجا فوت نمود، بعد از فوت شیخ شعیب اهالی جزیره نام جزیره از لوند به جزیره شیخ شعیب تغییر دادند، آرامگاه شیخ شعیب در این جزیره واقع می‌باشد. اما حالا این جزیره «جزیره لاوان نام دارد».

  • فوت مولانا شیخ حسن مدنی

پس از اینکه شیخ حسن مدنی بنادر لنگه وکنگ را ترک نمود،قریب هشت سال در بندر نخیلو به تعلیمات و ارشاد دینی وعلوم عربیه در مدرسه‌ای که در آنجا ساخته بود پرداخت مردم را ارشاد وهدایت نموده وطریقه می‌داد. تلامیذ ومریدان فوج فوج به درگاه او رو آورده ودست نیاز بسویش دراز کرده واز دریای علم ومعرفت وکرامات ایشان مستفیض وبهره مند گردیده ومقضی المرام به محل خود مراجعت نموده، تا اینکه در سال ۱۱۰۵ هجری قمری در بستر بیماری افتاده وغروب روز دوشنبه ۱۷ شهر رجب سال ۱۱۰۵ هجری قمری روح پر فتوحش از قالب جان پرواز کرده وبعالم باقی شتافت.

آرامگاه شیخ حسن مدنی در بندر نخیلو واقع شده‌است وزیارتگاه مردم جنوب است.

  • فرزندان شیخ حسن مدنی

شیخ حسن مدنی سه فرزند داشت، دو پسر بنام‌های شیخ مصطفی مدنی و شیخ احمد مدنی و یک دختر بنام شیخه موزه. فرزندان ونوه‌های آنها به تدریج در تمامی مناطق جنوب هرمزگان و بستک منتشر شدند. اولین کسی از مشایخ مدنی که وارد روستای لاور شیخ در بخش کوخرد شهرستان بستک شده‌است، شیخ محمد بن شیخ راشد مدنی فرزند شیخ مصطفی بن شیخ حسن مدنی بودند.

 
اهالى شهرستان بستک هرمزگان

احمد فرامرزی  • احمد حبیبی  • احمد خان بزرگ  • احمد راشد مدنی  • احمد نور مدنی  • جلودار مهران  • حاجی جعفر پالاش  • حاجی ملا محمد شریف شاکر  • حاج محمد صالح مباشر  • حاج ملا اسماعیل  • حاجی جعفر گپ  • حاج شيخ احمد بزرگ  • حسن دوم مدنی  • حسن فرامرزی  • راستی  • راشد مدنی  • راشد دوم مدنی  • سرتيب شيخ عبدالنور  • سید کامل پیر  • سید عبدالله حسینی  • سید محمد سید منصور  • شیخ محمد بستکی  • شیخ حسن بستکی  • شیخ عبدالسلام خنجی  • شمد لاوری  • شخ حسن عالی  • شیخ محمد نور مدنی  • شیخ حسن مدنی  • شیخ عبدالرحمن بزرگ  • شیخ محمد بن شیخ راشد مدنی  • شیخ احمد مدنی  • عبدالرحمان فرامرزی  • عبدالقادر بستكى  • عبدالرزاق مشایخی آگاه  • عبدالله مدنی  • عبدالله نقشبندى  • غيرت بستكى  • فایز بستکی  • قاضی کوخرد  • ملای ارباب  • محمد رفيع خان  • معروف  • مصطفی مدنی  • ملا محمدعلی کوخردی  • محمد سعيد بستكى  • مجرم بستکی  • محیا بستكى  • ملا محمد نامی  • محمداعظم خان  • محمد رضا خان  • محمدعمر سیف‌الله قتالی  • محمد تقی خان  • محمد آخوند  • مصطفی خان  • همت بستكى  • هادى خان بستكى

منابع

  • ویکیپدیای عربی
  • محمدیان کوخردی، محمد، مشایخ مدنی، چاپ دوم، دبی: سال انتشار ۲۰۰۲ میلادی.

شیخ مصطفی مدنی

شیخ مصطفی مدنی

شیخ مصطفی مدنی نام کامل وی: (مولانا شیخ مصطفی بن شیخ حسن مدنی) مادرش از یمن بوده‌است. ایشان برای کسب علم درحیات پدرش عازم مدینه می‌شوند، ایشان در مدینه حدیث و نحو و فقه آموختند، همچنین در مدینه بادختر یکی از مشایخ آن دیار ازدواج می‌کنند وصاحب فرزندی می‌شوند نامش راشد می‌گذارند. شیخ مصطفی بعد از اتمام علوم دینی عزم بازگشت به بر فارس «هرمزگان» ایران می‌کنند، ایشان از راه رأس‌الخیمه قصد بازگشت می‌کنند. ولی بارسیدن به رأس الخیمه خبر فوت پدرش به ایشان می‌رسد، با شنیدن خبر در گذشت پدرش ، از رفتن به بر فارس صرف نظر می‌کند واز آنجا عازم عمان می‌شوند، با رسیدن به عمان در روستای برکاء در نزدیکی روستا صحم در حوزه مسقط سکنا می‌شوند، ودر آنجا نیز بدرود حیات گفتند ودر روستای برکاء مدفون هستند.

 

مولانا شیخ مصطفی مدنی از متصوفین ومعتکفین مسجد بودند که بیشتر به حال تجرد بسر می‌بردند. بعد از وفاتش پسرش شیخ راشد مدنی به همراه مادرش به فارس فرستاده می‌شوند.

 
اهالى شهرستان بستک هرمزگان
 

احمد فرامرزی  • احمد حبیبی  • احمد خان بزرگ  • احمد راشد مدنی  • احمد نور مدنی  • جلودار مهران  • حاجی جعفر پالاش  • حاجی ملا محمد شریف شاکر  • حاج محمد صالح مباشر  • حاج ملا اسماعیل  • حاجی جعفر گپ  • حاج شيخ احمد بزرگ  • حسن دوم مدنی  • حسن فرامرزی  • راستی  • راشد مدنی  • راشد دوم مدنی  • سرتيب شيخ عبدالنور  • سید کامل پیر  • سید عبدالله حسینی  • سید محمد سید منصور  • شیخ محمد بستکی  • شیخ حسن بستکی  • شیخ عبدالسلام خنجی  • شمد لاوری  • شخ حسن عالی  • شیخ محمد نور مدنی  • شیخ حسن مدنی  • شیخ عبدالرحمن بزرگ  • شیخ محمد بن شیخ راشد مدنی  • شیخ احمد مدنی  • عبدالرحمان فرامرزی  • عبدالقادر بستكى  • عبدالرزاق مشایخی آگاه  • عبدالله مدنی  • عبدالله نقشبندى  • غيرت بستكى  • فایز بستکی  • قاضی کوخرد  • ملای ارباب  • محمد رفيع خان  • معروف  • مصطفی مدنی  • ملا محمدعلی کوخردی  • محمد سعيد بستكى  • مجرم بستکی  • محیا بستكى  • ملا محمد نامی  • محمداعظم خان  • محمد رضا خان  • محمدعمر سیف‌الله قتالی  • محمد تقی خان  • محمد آخوند  • مصطفی خان  • همت بستكى  • هادى خان بستكى

منبع

  • محمدیان کوخردی، محمد، مشایخ مدنی، چاپ دوم، دبی: سال انتشار ۲۰۰۲ میلادی.

«با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخر دبیشتر آشنا شوید»   

SHERENO.35.jpgMohMad.1.jpgBeyad.2.jpgSHERENO.37.jpg Ketab kukherd sarzamin shaeran1.jpg  

Ketab kukherd sarzamin shaeran.jpgKetab parandegan kukherd.jpgR.ARU.15.jpgKetab sarzamin shaeran.jpg 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق استاد:محمدمحمدیان کوخردی 

استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى  

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس 

كتاب: كوخرد سرزمين شاعران

محمد رفیع خان

محمد رفیع خان 

محمد رفیع خان فرزند هادی خان (۱۱۶۳ ـ ۱۲۳۸) هجری قمری. نام کامل وی ( محمد رفیع خان بن هادی خان بن شیخ محمد خان بزرگ بن شیخ عبدالقادر بستکی بن شیخ حسن بستکی العباسی) .

 

  • زندگی

محمد رفیع خان به سال ۱۱۶۳ هجری قمری در قصبهٔ بستک زاده شد. پس از تحصیلات اولیه در زادگاه خود در مکتبخانه، بیشتر در مدرسه دینی نزد مشایخ شریعت علوم فقه و نحو و حدیث و زبان عربی معقول ومنقول را آموخت. دوفقره که در شیراز در زمان سلطنت کریم خان زند که از طرف جد بزرگوارش شیخ محمد بستکی و در دوران فتحعلی شاه قاجار از طرف پدرش هادی خان بستکی وبعلت کمبود مالیات گروگان مالیات شده بود ومدتی در شیراز معطل مانده بود، ادامه تحصیل علوم عربیه نموده ودارای معلومات کافی گردید.

  • فرمانروائی

در سال ۱۲۱۷ هجری قمری پس در گذشت پدرش زمام حکومتی و فرمانروائی بستک وجهانگیریه بدست گرفت. در همین سال از طرف فتحعلی شاه قاجار به پیشنهاد والی فارس، فرمان حکومتی جهانگیریه وبنادر وجزایر شیبکوه و بندر لنگه نیز بافتخار وی شرف صدور یافت. محمد رفیع خان طبق احکامات شرعی بامردم رفتار می‌کرد و به جای جنگ وجدال بیشتر باجرای احکام شرع می‌پرداخت ودر مسجد خود خطبه می‌خواند، با مردم به خوبی رفتار می‌نمود مالیات دیوانی می‌گرفت. مدتی مردم جهانگیریه در مهد آسایش زندگانی بسر بردند ودر امر بمعروف ونهی از منکر اهتمام کافی داشت واغلب به ورع وتقوی علاقهٔ تامی داشت.

  • شورش و نا امنی

چون در زمان محمد رفیع خان که بیشتر توجه بامور شرعی داشت وبه امور انتظامی وسیاست علاقه چندانی نمی‌ورزید، عده‌ای یاغی شدند وشورش وغوغا برپا نموده وباعث نا امنی در منطقه شده بودند. تاج الدین نامی که کدخدای روستای کوهیج بود بمخالفت محمد رفیع خان برخاست و قلعه کوهیج که سراخانه مستحفظین گماشتگان حکومتی محمد رفیع خان بود غفلتاً اشغال نموده وتفنگداران محمد رفیع خان را بیرون رانده واز پرداخت مالیات وانجام مراجعات حکومتی خود داری نموده واز زیر فرمان محمد رفیع خان بیرون می‌رود.

  • بدرود زندگی

محمد رفیع خان پس شورش یاغی گران ، وبعد از ۱۲ سال فرمانروائی ، از امور حکومتی کناره گرفت. بعد از سه سال کناره گیری از فرمانروائی که غالباً باعتکاف وعبادت شبانه روزی بسر می‌برد سر انجام در سّن ۷۵ سالگی به سال ۱۲۳۸ هجری قمری فوت کرد ودر بستک به خاک سپرده شد.

  • جستارهای وابسته

 

 
اهالى شهرستان بستک هرمزگان
 

احمد فرامرزی  • احمد حبیبی  • احمد خان بزرگ  • احمد راشد مدنی  • احمد نور مدنی  • جلودار مهران  • حاجی جعفر پالاش  • حاجی ملا محمد شریف شاکر  • حاج محمد صالح مباشر  • حاج ملا اسماعیل  • حاجی جعفر گپ  • حاج شيخ احمد بزرگ  • حسن دوم مدنی  • حسن فرامرزی  • راستی  • راشد مدنی  • راشد دوم مدنی  • سرتيب شيخ عبدالنور  • سید کامل پیر  • سید عبدالله حسینی  • سید محمد سید منصور  • شیخ محمد بستکی  • شیخ حسن بستکی  • شیخ عبدالسلام خنجی  • شمد لاوری  • شخ حسن عالی  • شیخ محمد نور مدنی  • شیخ حسن مدنی  • شیخ عبدالرحمن بزرگ  • شیخ محمد بن شیخ راشد مدنی  • شیخ احمد مدنی  • عبدالرحمان فرامرزی  • عبدالقادر بستكى  • عبدالرزاق مشایخی آگاه  • عبدالله مدنی  • عبدالله نقشبندى  • غيرت بستكى  • فایز بستکی  • قاضی کوخرد  • ملای ارباب  • محمد رفيع خان  • معروف  • مصطفی مدنی  • ملا محمدعلی کوخردی  • محمد سعيد بستكى  • مجرم بستکی  • محیا بستكى  • ملا محمد نامی  • محمداعظم خان  • محمد رضا خان  • محمدعمر سیف‌الله قتالی  • محمد تقی خان  • محمد آخوند  • مصطفی خان  • همت بستكى  • هادى خان بستكى

  • منابع
  • محمدیان، کوخردی ، محمد. «شهرستان بستک و بخش کوخرد» ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
«با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخر دبیشتر آشنا شوید»  
 
SHERENO.35.jpgMohMad.1.jpgBeyad.2.jpgSHERENO.37.jpg Ketab kukherd sarzamin shaeran1.jpg  

Ketab kukherd sarzamin shaeran.jpgKetab parandegan kukherd.jpgR.ARU.15.jpgKetab sarzamin shaeran.jpg 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق استاد:محمدمحمدیان کوخردی 

استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى  

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس 

كتاب: كوخرد سرزمين شاعران

چهارطاقی/ چارتاقی (كوخرد)

چهارطاقی/ چارتاقی

چهارطاقی/ چارتاقی عمارتی است مرکب از چهار ستون منفرد که با چهار طاق به یکدیگر متصل شده‌اند و گنبدی بر روی همه‌گی ساخته شده‌است. چهارطاقی یک گونه معماری است که کاربری‌های گوناگونی داشته‌است. چهارطاقی‌های منفرد دارای کاربری تقویمی نیز بوده‌اند.

 

در بسیاری از روستاهای مرکزی ایران این عمارات به چشم می‌خورند. برخی از چهارطاقی‌ها در دوران پس از اسلام به امامزاده یا مسجد تبدیل شده‌اند.


 
چارتاقی (چارتاخي)

چهارطاقی‌های مشهور

از چهارطاقی‌های مشهور حاضر می‌توان به چهارطاقی یا چهارتاقی نیاسر در نیاسر کاشان و چهارطاقی نویس در حوالی ساوه اشاره کرد.


در جنوب ایران امروزه سازه‌هایی ساخته می‌شود که چهارطاقی نام دارند. کارکرد این سازه‌ها برای استراحت، استفاده از سایه و نمازخوانی است. عکس رور برو چهارطاقی او شیرینو در پشتخه کوه زیر جنوب کوخرد.

 
فرهنگ بومی بستک هرمزگان
 

اکال| خیر| ترنه| جی (وسیله کشاورزی)| ساروج| سجم| شاعران معاصر کوخرد| کپر| عسل در منطقه کوخرد هرمزگان| گویش کوخردی| گویش لارستانی| چاه چرخ گاوی| چهارطاقی| موه| مهوه| پاگه| یرد|

 

منبع

  • محمدیان، کوخردی، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلاد.

«با تاریخ دیار کوخرد و منطقهٔ باستانی بخش کوخر دبیشتر آشنا شوید»   

SHERENO.35.jpgMohMad.1.jpgBeyad.2.jpgSHERENO.37.jpg Ketab kukherd sarzamin shaeran1.jpg  

Ketab kukherd sarzamin shaeran.jpgKetab parandegan kukherd.jpgR.ARU.15.jpgKetab sarzamin shaeran.jpg 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق استاد:محمدمحمدیان کوخردی 

استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى  

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس