اوه شيرينو

او شیرینو (آب شیرین) نام منطقه‌ای است واقع در دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب  كوخرد.

 استراحت‌گاه آب شیرینو

(بركه محمديان )

اوه شيرينو ــ بركه محمديان

تفریحگاه او شیرینو

او شیرینو جائی بسیار زیبا وسر سبز در فصل زمستان وبهار، وتمام آبادانی و وسایل آسایش در آنجا موجود است گرفته از: برکه آب انبار خانه، بركه وكاروانسرا ا، چهارطاقی، آبریزگاه، باغ، نخل خرما، آشپزخانه، نمازگاه و تمام وسایل مورد نیاز موجود است، به اضافه درختان سرسبز کوهی مانند: سمر، سلم، کور، کنار و نادر (مورد) و نخل و سایر درختان و گلهای بهاری این منطقه زیباتر نموده‌است. او شیرینو جایگاه و زمین کشت حاجی جعفر گَپ است و درزمان بسیار قدیم در آن جا جو و گندم کشت می‌کردند. در پشتخه او شیرینو (پشتهٔ آب شیرین)، تُرُشُه، کُمپـُر، خیر، مِیل، و اکال بشکل غیر قابل تصور درست می‌شود، مردم درآنجا روزی بخوشی وشادی به سر می‌برند. پشته اوه شیرینو در ۹ کیلومتری جنوب کوخرد واقع است. در کوه‌های اوه شیرینو واطراف آن عسل به فراوانی بدست می‌آید.

طبخ

تفریحگاه او شیرینو

محدوده او شیرینو

از شمال درواه بُست گز و سد سنگی ملاتی بست گز، از جنوب کوه بلند «کوه زیر» ونِِرگ او شیرینو، از مغرب نِِرگ بست کز، وازسمت مشرق به پشتخه دیوونی و پشتخه چتی محدود می‌گردد.

نقاط پیرامون او شیرینو

«دُوبَند سُمرو» ، چک شیرینو ، نرگ او شیرینو ، پشتخه خورموئی ، پشتخه بست گز ، پشتخه دیوونی ، «گردنه اوه شیرینو» ، دره بست گز ، «نخلهای حاجی جعفر گَپ» ، «خُمخِه چهارتا» ، «برکه حاجی رضا» ، پشتخه دیوونی ، سد سنگی-ملاتی بست گز ، «برکه لطیفه» ، «خمهٔ حاجی یوسف جعفر» ، «برکه مَّدمُرتی» ، آبدان شیرینو، آودون کنار (آبدان) ، تال پلنگ ، «چشمه او شیرینو» ، راه صنخو ، و پرمیان و پر بختیاری.

پوشش گیاهی

«او شیرینو» دارای پوشش گیاهی وبوته ودرختان زیادی است، از جمله: «خید» و درخت «پُشکِر» و درخت «گنیس» ، گز ، تاغ ، کُنار ، کُور ،سَلَم ، سمر ، کِرت ، کُوهِنگ و بنه. خارشتر، اسپند، کاروانکش، شور و چرخک است. در سراسر این پشته پوشش به صورت درختان خانواده سوزنی برگ، به ویژه تُرُشُه و کُمپُر و مِیَل ، خَلِل و لشوه ، نمایان می‌شود. در سراسر منطقه گیاهان خود رو شامل بهمن ، دریمه، گیاهان تیره گندمیان، نعناییان و تیغ‌های «مادُه» ، «جو جادُو» ، شبنبوه ودیگر درختان زمستانی می‌روید و به وفور دیده می‌شود. مهم‌ترین محصولات این پشته‌ها در دوران قدیم از: غلات جو و گندم بوده‌است، هنوز آثاری از گاو آهن در کشتزارهای جو و گندم روی پشته دیده می‌شود.

جانوران و پرندگان

همچنین از جمله جانوران و پرندگان این پشتخه عبارت‌اند از: بز کوهی ، آهو ، قوچ، میش، روباه ، گراز، کفتار، گربه وحشی، شغال، خرگوش، ، جوجه‌تیغی ، کبک ، قُمری ، بادخور ، تیهو، سبزقبا (کراشکین)، چکاوک (بُوکلُو) ، چکاوک هدهد و «مرغ سلیمان» یا هدهد ، بلبل ، گنجشک ، دم جنبانک ، فاخته ، سهره ، صعوه ، کوکر ، دراج ، می‌توان نام برد که به‌ویژه در فصل زمستان و بهار هنگام جفت‌گیری و تخم گذاری با آواز دلنشین خود این منطقه کوهستانی را شاد می‌کنند. دوران گذشته پرندگانی مانند: عقاب ، شاهین ، ودیگر گونه لاشخورها نیز در این منطقهٔ گسترده کوهستانی زندگی می‌کرده أند، أما حالا دیگه از این گونه پرنده وجود ندارند. همچنین درنگانی مانند: پلنگ ، یوزپلنگ ، گرگ ، خوک ، نیز و جود داشته بوده‌است که در حال حاضر از این مناطق منقرض شده‌است .

سروده آب شیرینو

• او شیرینو

درواه اوه شيرينو 

 استراحت‌گاه آب شیرینو

(بركه محمديان )

منبع

• محمدیان، کوخردی، محمد. به یاد کوخرد ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
• محمدیان، کوخردی، محمد. (کوخرد سرزمین شاعران) ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.

 

   

 

منبع:awayeseebah 

*پژوهش و تحقيق  استاد: محمدمحمدیان کوخردی 

استاد محمدیان را در کنار پروفسور M.M.Bigani رئيس دانشگاه 

پزشكى بمبئى و رئيس هيئت مديره بيمارستان بريدج كندى بمبئى   

 

باکمال تشکر از دکتر لطیفه جهت ارسال عکس 

 

كتاب: بياد كوخرد

  

پژوهشگر، جغرافى دان، تاريخدان و شاعر كوخردى